*Άρθρο του Σ. Ιακωβίδη στη στήλη ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ,
της καθημερινής εφημερίδας Η σημερινή.
ΕΠΕΙΔΗ τα περιθώρια αρχίζουν να στενεύουν και οι μήνες που έρχονται θα είναι κατά παρασάγγας πιο κρίσιμοι από το 2004, κάποια πράγματα πρέπει να λεχθούν ξανά. Για δύο λόγους: Πρώτον, για να μη θεωρεί κανείς ότι σε αυτόν τον τόπο οι πολίτες έχουν υποστεί λοβοτομή και αμνησία. Δεύτερον, η πολιτική ηγεσία να περισώσει ό,τι ακόμα μπορεί να περισωθεί. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή: Όλοι, πλην ΑΚΕΛ και Χριστόφια, υποστήριζαν ότι δεν είχαν ξεκαθαρίσει η βάση και οι προϋποθέσεις για την επανέναρξη συνομιλιών στο Κυπριακό. Κι όμως: Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, για να πείσει τους ξένους πόσο ευέλικτος και «πρόεδρος λύσης» ήταν, αχρήστευσε και παρέκαμψε συμφωνίες και διαδικασίες, που γώνιαζαν την Τουρκία, και την αποενοχοποίησε πλήρως με την ολέθρια και αγγλικής υποβολής θέση, για λύση για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους.
Σε συνέντευξή του προχθές στην Κυριακάτικη «Σ», ο αντιπρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ, Νίκος Κουτσού, υποστηρίζει ορθά ότι πριν αρχίσουν οι συνομιλίες, οι Τούρκοι έπρεπε να συμμορφωθούν προς την επιστολή Γκαμπάρι, ημ. 15/11/2006. Η επιστολή είναι η ουσία της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου 2006, διά της οποίας ενταφιαζόταν το σχέδιο Ανάν και διεθνοποιείτο το Κυπριακό. Γι’ αυτό ο κατοχικός Ταλάτ επικρίθηκε σκληρά από την Τουρκία και η συμφωνία πολεμήθηκε έντονα. Ο Δ. Χριστόφιας, στην προσπάθειά του να βγάλει, δήθεν, την Κύπρο από τη γωνιά, υπέπεσε σε ολέθριο λάθος στρατηγικής και απάλλαξε την Τουρκία από τη μέγγενη της 8ης Ιουλίου-επιστολής Γκαμπάρι, διότι: Πρώτον, με συμφωνημένο από τις δύο πλευρές κείμενο, η επιστολή Γκαμπάρι καθόριζε την υποχρέωσή τους να καταθέσουν τις θέσεις τους και μόνον εάν υπάρχει ικανοποιητικά ισχυρή βάση να αρχίσουν απευθείας διαπραγματεύσεις. Δεύτερον, είχε επιτευχθεί ενεργός εμπλοκή και των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Κι όμως, ο Δ. Χριστόφιας την αχρήστευσε δίνοντας κυρίαρχο ρόλο στους Βρετανούς, που ελέγχουν στενά τη διαδικασία, και δευτερεύοντα στους Αμερικανούς. Τα άλλα τρία μέλη -Γαλλία, Ρωσία, Κίνα- τα θυμάται όταν τα χρειάζεται. Να σημειωθούν οι τελευταίες δηλώσεις Πούτιν, που συνιστούν ισχυρό κόλαφο για την Κύπρο. Τρίτον, αντί ο Πρόεδρος να συνεχίσει την πίεση προς τους Βρετανούς, όπως ακριβώς είχε μαεστρικά μεθοδεύσει ο μ. Τάσσος, όχι μόνο τους κατέστησε ξανά πρωταγωνιστές στις διαπραγματεύσεις αλλ’ υπέγραψε και το γνωστό μνημόνιο με τον πρωθυπουργό Μπράουν, που τσιμεντώνει εσαεί την παρουσία των Βάσεων και της Βρετανίας στο νησί. Τέταρτον, ο Δ. Χριστόφιας απεδέχθη την επαναφορά του εσωτερικού εμπορίου, που επιτρέπει στους Αγγλοσουηδούς να ασκούν πάλι πιέσεις στην πλευρά μας για την άρση της δήθεν απομόνωσης των Τ/κ. Πέμπτον, κατάργησε μονομερώς όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις (πολιτικούς και αμυντικούς) για το άνοιγμα της Λήδρας και τη διασύνδεσή της με το Λιμνίτη.
Αποτέλεσμα; Ο καθημερινός εξευτελισμός της ε/κ πλευράς από τον κλητήρα της Τουρκίας, Ταλάτ, που περιπαίζει χοντρά και τον Πρόεδρο και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ιδού γιατί οι χειρισμοί, οι ψευδαισθήσεις και οι ευσεβείς πόθοι Χριστόφια οδηγούν σε δύο εξίσου καταστροφικές προοπτικές. Είτε να συρθεί σε ατέρμονη διαδικασία συνομιλιών χωρίς καμία προοπτική κατάληξης σε μια λειτουργική, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, λύση. Είτε να υποχρεωθεί να δεχθεί λύση χειρότερα καταστροφική από το τερατούργημα Ανάν, χωρίς να μπορεί να αποχωρήσει από τις συνομιλίες.
Αυτά όλα είναι τα αποτελέσματα της «ευέλικτης και θαρραλέας» πολιτικής του Δ. Χριστόφια. Αυτά να συζητήσει το Εθνικό Συμβούλιο και να απαιτήσει εξηγήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου