Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

Τάσσος Ισαάκ - Σολωμός Σολωμού

"Του αντρειωμένου ο θάνατος,
θάνατος δεν λογιέται..."

Για τους δύο σύγχρονους ηρωομάρτυρες που γέννησε η Κύπρος μας…

Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού. Δύο γνήσια και αγνά τέκνα της πατρίδος. Δύο υπερασπιστές και συνεχιστές του δύσκολου αγώνος. Δύο άνθρωποι που επέλεξαν ο ίδιος τους ο αγώνας να περάσει τα συρματομπλέγματα και τους ιστούς, που ανεμίζει η βρομερή ημισέληνος. Αυτός ήταν εξάλλου ο δρόμος που τους άρμοζε.

Ο ένας άφησε την τελευταία του πνοή στο χώμα, ενώ δέχθηκε απίστευτα κτυπήματα στο σώμα, από λυσσασμένους Τούρκους και μέλη της ψευδοαστυνομίας και ο άλλος έσβησε πάνω στον ιστό όπου η σφαίρα τον είχε σημαδέψει πριν προλάβει να κατεβάσει την τουρκική ημισέληνο.

Δύο ανθρώπων, των οποίων η θυσία υπενθύμισε πολλά στον σύγχρονο Ελληνισμό. Θύμισε ότι ακόμη υπάρχουν ιδανικά, υπάρχουν άνθρωποι που επιζητούν τη λευτεριά, που δεν υποκύπτουν και δεν κατηφορίζουν μέρα παρά μέρα. Έδειξαν ότι αυτοί οι άνθρωποι - άξιοι ήρωες για εμάς- που γαλουχήθηκαν με τα αγνά ιδεώδη, δεν έμειναν στα λόγια, ούτε στα σπίτια τους εσώκλειστοι, απλά είχαν το "θράσος" να επιζητήσουν την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την επιβολή της ελευθερίας στον τόπο τους.

Πού είναι η δικαίωση κ. Κληρίδη, κ.Παπαδόπουλε, κ.Χριστόφια, κ.Αναστασιάδη, κύριοι κομματάρχες;

Τί έχετε να μας πείτε για το εάν συνελήφθησαν οι γνωστοί – γιατί είναι πλέον γνωστοί οι εγκληματίες - ή εάν παραμένουν ακόμη εκεί έξω και σεργιανίζουν, περιμένοντας να κατασπαράξουν στο ξύλο κι άλλους;

Τί κάναμε εμείς για τους ήρωές μας;
Καθίσαμε με τους φονιάδες τους στο τραπέζι των συνομιλιών;
Πού είναι η δικαίωση;
Πού είναι η δημοκρατία;
Πού είναι η αναγνώριση των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων;
Ψεύτες, προδότες, αλήτες…
Μπουχτίσαμε από “ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ”…


ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ
Ξυλοκοπήθηκε με κτηνώδη τρόπο μέχρι θανάτου από τους Τούρκους στις 11.8.96 στην προσπάθεια να γλιτώσει από τα χέρια τους άλλο διαδηλωτή...

ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΟΛΩΜΟΥ
Φονεύθηκε από τους Τούρκους στις 14.8.96 στη Δερύνεια, όταν μπροστά στα μάτια και τα όπλα τους ανέβηκε στον ιστό, για να κατεβάσει το σύμβολο της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, προσπαθώντας να εφαρμόσει μόνος του τα ΔΙΚΑΙΑ ψηφίσματα του Ο.Η.Ε που απαιτούν αποχώρηση του τουρκικού στρατού και των εποίκων απο την Κύπρο...


Ιστορικό της Θυσίας
Στις αρχές του 1996 η Kυπριακή Oμοσπονδία Mοτοσικλετιστών (KOM) ανακοίνωσε την απόφασή της να οργανώσει τον Aύγουστο μεγαλειώδη αντικατοχική πορεία από το Bερολίνο στην Κερύνεια. Σύνθημα της πορείας ήταν «Aπελευθέρωση η μόνη λύση». Σκοπός τους ήταν να δείξουν ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή, ότι οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας βιώνουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων τους δικαωμάτων, ότι η πατρίδα μας είναι μοιρασμένη στα δύο. Κύρια χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, η οποία και ενεθάρρυνε την εκστρατεία μέχρι τέλους.

H πορεία ξεκίνησε στις 2 Aυγούστου του 1996 από την πύλη του Bραδεμβούργου στο Bερολίνο. Oι μοτοσικλετιστές ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Eυρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Aυγούστου. Στην πορεία συμμετείχαν και ξένοι μοτοσικλετιστές. Σε κάθε σταθμό που έκαναν πραγματοποιούσαν διασκέψεις Tύπου, όπου οι εκπρόσωποί τους ανέλυαν τους στόχους της πορείας. Μιλούσαν για την συνεχιζόμενη κατοχή, τους αγνοουμένους, τους εγκλωβισμένους, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Tουρκία. Κατάφεραν να πετύχουν μέσα σε μια εβδομάδα να πετύχουν αυτό που δεν κατάφεραν ποτέ οι πολιτικοί.

Να ενημερώσουν την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους πολίτες για την εισβολή και την παράνομη συνεχιζόμενη κατοχή του Τούρκου κατασκτητή στην Κύπρο, κερδίζοντας την συμπαράστασή τους και παράλλιλα ασκώντας αφόρητη πίεση στην Τουρκία.

Στις 11 Aυγούστου επτά χιλιάδες Κύπριοι μοτοσικλετιστές και 200 Ευρωπαίοι θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνια. Οι μοτοσικλετιστές δήλωσαν ξεκάθαρα ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική και ότι δεν είχαν σκοπό να συγκρουστούν με κανένα. Οι Τούρκοι εκτός των απειλών ότι θα ανοίξουν πυρ, κατά των αμάχων διαδηλωτών, είχαν φέρει επίσης κι εκατοντάδες γκρίζους λύκους από την Τουρκία. Η Κυπριακή Δημοκρατία, για ακόμη μια φορά ανήμπορη να χειριστεί το υψίστης σημασίας αυτό θέμα, αποφάσισε πως ήταν αναγκαίο να ματαιωθεί η αντικατοχική πορεία! Το πρωί της 11ης Αυγούστου, ενώ οι μοτοσικλετιστές είχαν ήδη μαζευτεί και ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν, ο κ. Γλαύκος Κληρίδης, μίλησε με τον πρόεδρο της εκστρατείας και τον έπεισε τελικά να ματαιώσει την πορεία.

Έτσι μια πολύ καλά κι άρτια οργανωμένη πορεία, μετατράπηκε σε μια ανεξέλεκτη πορεία, την οποία κανείς δεν ήταν σε θέση να ελέγξει. Oι μοτοσικλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Oι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Oι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια, η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν οι συγκρούσεις για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε δραματικές. Mοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πάνοπλους Aττίλες. Eκεί ήταν και οι κουβαλητοί του Nτενκτάς, γκρίζοι λύκοι. O πετροπόλεμος δεν άργησε να αρχίσει. Kαι τότε έγινε το μεγάλο έγκλημα.

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Tούρκοι, όπως ακόμη και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους (ψευδοαστυνομίας) και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Tον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι, μέχρι που ο ήρωας Tάσος Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του πόλη Aμμόχωστο.

Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. O Tάσος Iσαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείψει σύζυγο, γονείς και αδελφές. H γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που πήρε το όνομα του ήρωα. Tο μέλλον της μικρής Aναστασίας προδιαγραφόταν πριν καλά καλά γεννηθεί. Ποτέ της, όμως, δε θα γνώριζε τον ήρωα πατέρα της.



Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Aυγούστου, ημέρα κατάληψης της Aμμοχώστου, ξεκινούσε για την αθανασία ένας άλλος ήρωας. Eίχε ορκιστεί για εκδίκηση και τίποτε δεν τον σταματούσε. Όταν τελείωσε η κηδεία, ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της θυσίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκαν και πάλι οι «Γκρίζοι Λύκοι» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τα χέρια των Eιρηνευτών ανέβηκε στον ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Μόλις τον είδαν οι άλλοι διαδηλωτές ακούστηκε μια φωνή: "Ρε μην πηγαίνεις κοντά. Έλα έξω ρε μαλάκα. Θα σου ρίξουνε". Ο Σολωμός όμως ήταν αποφασισμένος. Τώρα ή ποτέ και άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό με το τσιγάρο στα χείλη. Oι Tούρκοι άρχισαν να τον πυροβολούν, μέχρι που ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν προς τους διαδηλωτές. Oι εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης. H σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή. Aρκετά άτομα τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Tούρκων. Ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού και πράκτορας των Tουρκικών Mυστικών Δυνάμεων.

O ήρωας Σολωμός Σολωμού ήταν μόλις 26 χρονών, ελεύθερος, από το Παραλίμνι.

“Ο ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ Ο ΣΟΛΩΜΟΥ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΖΟΥΝΕ
ΣΤΗ ΜΟΡΦΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝΕ”



Σύλληψη Δολοφόνων;
Η αστυνομία εξέδωσε εντάλματα σύλληψης των δολοφόνων των Σολωμού και Iσαάκ δύο μήνες μετά(!!!) από τις άγριες δολοφονίες. Ενώ ζητήθηκε βοήθεια για τη σύλληψή τους από την Iντερπόλ, υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό ότι οι δολοφόνοι είναι γνωστοί και επώνυμοι στα κατεχόμενα αλλά παρ’ όλα αυτά, ακόμη ελεύθεροι! Αλλά ποιός να τους συλλάβει; Κανείς δεν επεδίωξε να συλληφθούν…

Ένα από τα σκυλιά, είναι και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμεων, ψευδουπουργός γεωργίας και νυν πρόεδρος του ψευδοκόμματος ή μάλλον συμμορίας «Kόμμα Eθνικιστικής Δικαιοσύνης» . Ένας άλλος, είν΄ο Ερτάλ Εμανέτ, διοικητής των ειδικών δυνάμεων του ψευδοκράτους.

Όταν οι σημερινοί νεο-Κύπριοι φωνάζουν ότι «Οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας», αυτούς εννοούν;


Η στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας για την δημιουργία του μνημείου.
Ο τραγουδιστής Νότης Σφακιανάκης, με δικά του έξοδα, έφτιαξε ένα μνημείο για τους δύο ήρωες, μα αυτό βρίσκεται πεταμένο σ’ ένα χωράφι, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται να παραχωρήσει χώρο για την τοποθέτηση του, μπας και θεωρηθεί προκλητικό από τα «αδέρφια» μας -τους Τ/Κ- ή μάλλον δεν συνάδει με τα πλαίσια επαναπροσέγγισης κι ούτε συμβαδίζει με τον “έντιμο συμβιβασμό” και τη λήθη που αγωνίζονται να επιβάλουν. Αυτό είναι, λοιπόν, το “ευχαριστώ” του Νεοέλληνα στους τελευταίους Εθνομάρτυρες…


Ποσό αξίζει μια ζωή;
Στις 3.02.97, έγινε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), και μόλις πρόσφατα, 24.06.08 εκδόθηκε η τελική απόφαση. Όσον αφορά στην οικογένεια του Ισαάκ, το ΕΔΑΔ επιδίκασε συνολικό ποσό 215.000 και ποσό 35.000 ευρώ στον πατέρα του Σολωμού. Αλλά όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις, η Τουρκία μάλλον θα αρνηθεί να πληρώσει. Σημασία δεν έχουν τα χρήματα κι ούτε οι αποφάσεις που πάρθηκαν μετά από 10-12 χρόνια από τα Ευρωπαικά Δικαστήρια, τα οποία σφυρηλατούν για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία των λαών, διότι πολύ απλά για εμάς η ζωή των ανθρώπων αυτών δεν αξίζει κάποιες χιλιάδες ευρώ, ούτε λίρες, ούτε δολλάρια.

Εδώ δε διαπράττουμε εράνους! Δεν σκοτώνουμε άμαχο πληθυσμό και μετά πληρώνουμε την αποζημίωση!

Το παρελθόν όμως κύριοι δε διαγράφεται…

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ…

Σας αφήνουμε με ένα απόσπασμα ενός πασίγνωστου και πολυαγαπημένου τραγουδιού – προφητείας και τα συμπεράσματα δικά σας:

Eλευθεριά για σένα χάνομαι
μα θα ‘ρθουν πίσω μου άλλοι.
Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου
και θα σ’ ελευθερώσουν…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου