Μαρτυρική Βόρεια Ήπειρος

H BΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ...

Τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, o Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός υποφέρει: οι Τούρκοι εφαρμόζουν και εδώ το βίαιο εξισλαμισμό. Οι εξισλαμισθέντες μετατρέπονται σε φανατικούς μουσουλμάνους και μισέλληνες. Εκατοντάδες Νεομάρτυρες κοσμούν το Βορειοηπειρωτικό χώρο αλλά και το φαινόμενο των Κρυπτοχριστιανών της Σπαθίας είναι ιδιαίτερο συγκινητικό.

Ο Ελληνισμός της Β. Ηπείρου κυριολεκτικά σώζεται με τη δράση των Επισκόπων Δρυϊνουπόλεως Ματθαίου και Αργυροκάστρου Σοφιανού και του Νεκταρίου Τέρπου.

Καταλυτική είναι η παρουσία και η προσφορά του ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ. Οργώνει την Ήπειρο και ιδιαίτερα τη Β. Ήπειρο κηρύττει Χριστόν εσταυρωμένον και αναστημενον, χτίζει εκατοντάδες σχολεία, στηρίζει την ελπίδα του λαού, κρατά ασβέστη τη φλόγα της Λευτεριάς, μιλά για το «ποθούμενο» - τη λευτεριά - και της Β. Ηπείρου, αυτό δεν του το συγχώρεσαν οι Τουρκαλβανοί που τον απαγχόνισαν στο Κολικόντασι της Β.Ηπείρου (πλησίον Φίερι) στις 24-8-1779.

Η ένοπλη αντίσταση των Ηπειρωτών στην Τουρκική κατοχή είναι θρυλική: το Σούλι στην Ν. Ήπειρο έμεινε άπαρτο για τέσσερις αιώνες, η Χειμάρρα στη Β. Ήπειρο ανάγκασε τους Τούρκους να της παραχωρήσουν αυτονομία και ιδιαίτερα προνόμια. Δεκάδες οι επαναστάσεις κατά των Τούρκων από τους Βορειοηπειρώτες. Αλλά και στην Ελληνική Εθνεγερσία του 1821 χιλιάδες Βορειοηπειρώτες συμμετείχαν ενεργά. Η Β. Ήπειρος όμως παρέμεινε σκλάβα για ένα αιώνα ακόμα...

Tο 1912-13, στους Βαλκανικούς Πολέμους, απελευθερώνονται από τον Ελληνικό Στρατό μαζί με τη Μακεδονία και τη Ν. Ήπειρο και τα Βορειοηπειρωτικά εδάφη: από τη Χειμάρρα μέχρι την Κορυτσά. Το «ποθούμενο» του Αγ. Κοσμά έδειχνε να πραγματοποιείται όταν το Δεκέμβριο του 1912 υψωνόταν η Ελληνική Σημαία στην Κορυτσά...

Όμως τα συμφέροντα των Μεγάλων, τότε, Δυνάμεων υπερτερούν: Με πρωτοβουλία Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας δημιουργείται εκ του μηδενός, το Αλβανικό Κράτος. Για να μπορέσει να επιβιώσει παραχωρούν βίαια σ’ αυτό την ελεύθερη Β. Ήπειρο.

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός μπροστά σ’ αυτή την αδικία ξεσηκώνεται. Στις 17 Φεβρουαρίου 1914 κηρύσσει στο Αργυρόκαστρο την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ. Ορίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γ. Ζωγράφο και μέλη τους Μητροπολίτες Δρυινουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανός (φωτ). Οι Βορειοηπειρώτες αρχίζουν ένοπλο αγώνα χωρίς - δυστυχώς - τη βοήθεια του Ελληνικού Κράτους. Η επανάσταση κατά του Αλβανικού ζυγού πετυχαίνει και στις 17 Μαΐου 1914 αναγκάζονται οι Μ. Δυνάμεις και η Αλβανία να υπογράψουν το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ δηλ. την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ. Η κυβέρνηση της Αυτονομίας τον Οκτώβριο του 1914 παραδίδει την εξουσία στον Ελληνικό Στρατό πού απελευθέρωσε για Β’ φορά τη Β. Ήπειρο.

Δυστυχώς όμως οι Αλβανοί αθετούν τις υποσχέσεις τους: Στη δεκαετία του 1920 κατορθώνουν να αποκόψουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από τη Μητέρα Εκκλησία, το Πατριαρχείο Κων/πόλεως, και να την κάνουν υποχείριο του Αλβανικού εθνικισμού.

Στη δεκαετία του 1930 ο βασιλιάς Ζώγου επιτίθεται εναντίον της Ελληνικής Παιδείας κλείνει σχολεία, διώκει δασκάλους, γονείς, μαθητές. Οι Βορειοηπειρώτες προσφεύγουν ατό Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης (Χάγη) και δικαιώνονται το Αλβανικό κράτος υποχρεώνεται να ανοίξει τα Ελληνικά Σχολεία. Αλλά η πολεμική εναντίον της Ελληνικής Παιδείας συνεχίζεται και στο καθεστώς του Χότζα και σήμερα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 η Αλβανία διακηρύσσει επίσημα ότι θεωρεί εχθρούς της τους εχθρούς της Ιταλίας. Έτσι στις 28 Οκτωβρίου 1940 Αλβανικές μεραρχίες στο πλευρό της φασιστικής Ιταλίας επιτίθενται εναντίον της Ελλάδας.

Όμως νικηφόρος ο Ελληνικός Στρατός μπαίνει θριαμβευτής και πάλι στη Β. Ήπειρο και γίνεται δεκτός ως ελευθερωτής με πανηγυρισμούς από τους Βορειοηπειρώτες. Δυστυχώς όμως και πάλι τα συμφέροντα των «Μεγάλων» θέλουν τη Β. Ήπειρο σκλάβα στούς Αλβανούς. Μετά τη λήξη του Πολέμου, το Ελληνικό Κράτος ζητεί από το Συμβούλιο Ειρήνης των Παρισίων και στη συνεχεία από το Συμβούλιο των Τεσσάρων Νικητριών Δυνάμεων τη παραχώρηση της Β. Ηπείρου στην Ελλάδα. Η συζήτηση αναβάλλεται για μετά τη λύση του Αυστριακού (1955) και του Γερμανικού (1990) σήμερα το αίτημα της Ελλάδας εκκρεμεί...

H υποχώρηση όμως του Ελληνικού Στρατού το 1941 και η κατοχή ξανάφερε το σκοτάδι της σκλαβιάς στην Ήπειρο. Στη Νότια Ήπειρο μουσουλμάνοι Τσάμηδες σε συνεργασία με τους κατακτητές καταστρέφουν, λεηλατούν, σφάζουν. Στη Β. Ήπειρο η κομμουνιστική δικτατορία του Χότζα είναι η χειρότερη σκλαβιά στην ιστορία του Ελληνισμού:

>η θρησκεία εκτός νόμου, κάθε θρησκευτική πράξη ποινικοποιείται
>η Ελληνική παιδεία διώκεται
>ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στη μεθόριο και τεράστιοι προβολείς στη θάλασσα κάνουν την Αλβανία απέραντη φυλακή
>χιλιάδες εκτελούνται ή σαπίζουν στις φυλακές
>κάθε τι πού θυμίζει Χριστό και Ελλάδα εξολοθρεύεται.

Η Αλβανία στραγγαλίζει βάναυσα και τα στοιχειώδη δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.

Στην Ελλάδα χρόνο με το χρόνο πυκνώνουν οι φωνές εναντίον του Αλβανικού καθεστώτος. Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Σεβαστιανός με τη συμπαράσταση ΠΑΣΥΒΑ και ΣΦΕΒΑ οργώνει την Ελλάδα, προσφεύγει σε Διεθνείς Οργανισμούς, διοργανώνει συνέδρια αφυπνίζοντας συνειδήσεις, αλλά και προσφέρει αγάπη και στοργή σε δεκάδες φυγάδες Βορειοηπειρώτες και Αλβανούς. Και όλα αυτά, όταν το επίσημο Ελληνικό Κράτος κωφεύει στο δράμα, σιωπά στα εγκλήματα, αλλά και προσπαθεί να φιμώσει κάθε φωνή διαμαρτυρίας κατά του Χοτζικού καθεστώτος.

Σήμερα ο μονοκομματισμός του κομμουνιστικού κόμματος εξέλιπε δυστυχώς όμως τη θέση του έχει πάρει ο μισελληνισμός σύσσωμης της Αλβανικής ηγεσίας. Η κατάσταση του Ελληνισμού παραμένει και σήμερα τραγική.

>η Ορθοδοξία εμποδίζεται να αναπτυχθεί, στους εκλεγμένους από Οικουμενικό Πατριαρχείο Επισκόπους δεν επιτρέπεται ή είσοδος στην Αλβανία
>η Ελληνική Παιδεία διώκεται, κλείνουν τα Σχολεία, όσα λειτουργούν αλβανοποιούνται, δάσκαλοι απειλούνται και διώκονται για να μη διδάσκουν Ελληνική γλώσσα
>στην ΟΜΟΝΟΙΑ δεν επιτρέπεται η συμμετοχή στις εκλογές Βορειοηπειρώτες απολύονται από τις δουλειές τους
>ληστοσυμμορίες και παρακρατικοί μηχανισμοί κλέβουν, καταστρέφουν, τρομοκρατούν, σκοτώνουν
>η αλβανική αστυνομία σκοτώνει εν ψυχρώ γέροντες, κυνηγά μικρά παιδιά, συλλαμβάνει και φυλακίζει απρόκλητα νεαρούς Έλληνες
>μεταφέρονται έποικοι από το Κοσσυφοπέδιο και καταλαμβάνουν δουλειές, περιουσίες, σπίτια των Βορειοηπειρωτών ποy ζουν προσωρινά στην Ελλάδα
>το αλβανικό κράτος μετέρχεται κάθε μέσο ώστε να διώξει τους Έλληνες από τη Β. Ήπειρο και το έχει σχεδόν καταφέρει, η Β. Ήπειρος κοντεύει να ερημώσει...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1990: Οι Βορειοηπειρώτες τολμούν να γιορτάσουν τα πρώτα Χριστούγεννα πριν καλά-καλά ξεψυχήσει η τυρανία του Χότζα. Μέλη της ΣΦΕΒΑ μεταφέρουν με πολλούς κινδύνους στα Τίρανα ιερά σκεύη, βιβλία και άμφια για τη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία και από κει με τη βοήθεια της Ελληνικής Πρεσβείας στη Δερβιτσάνη Αργυροκάστρου. Η πρώτη φανερή Θεία Λειτουργία, τα πρώτα Χριστούγεννα, μετά από 24 χρονιά διωγμών...
Οι Βορειοηπειρώτες όμως αγωνίζονται, αντιστέκονται, θα νικήσουν:
>στηρίζουν τον Αρχιεπίσκοπό τους και αγωνίζονται για το κτίσιμο των εκκλησιών και την ανάπτυξη της Ορθοδοξίας τους
>αναδεικνύουν Έλληνες Δημάρχους, Επάρχους, Νομάρχες
>απαιτούν αναγνώριση της Ελληνικότητάς τους (Χιεμάρρα). Συνειδήσεις που τις προηγούμενες δεκαετίες έχασαν την εθνική τους αυτοσυνειδησία αναζητούν τώρα τις Ελληνικές τους ρίζες
>λειτουργούν φροντηστήρια Ελληνικής γλώσσας σε 200 έχουν φτάσει τα σύγχρονα "κρυφά σχολειά". Μέσα σε σπίτια, αποθήκες ακόμα και Εκκλησίες τα μικρά Ελληνόπουλα μαθαίνουν τη γλώσσα, την Ιστορία, την πίστη τους
>απαιτούν τα διακιώματά τους:
>πραγματική θρησκευτική ελευθερία
>ελληνική παιδεία όπου κατοικούν Έλληνες
>ελεύθερη πολιτική έκφραση
>οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη

Κυρίως όμως αγωνίζονται και απαιτούν:
>στο όνομα των αγώνων και της αυτοσυνειδησίας τους
>στο όνομα της Διεθνούς έννομης τάξης και των διεθνών συνθηκών
>στο όνομα της ειρήνης στην περιοχή και της συνεργασίας με τους Αλβανούς
απαιτούν:

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ι Α ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΔΑΣΕ

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ι Α εκπαιδευτική, πολιτιστική, διοικητική στα πλαίσια του αλβανικού κράτους.

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ι Α με ειρηνικά μέσα και δημοκρατικές διαδικασίες.
Χρέος, λοιπόν, του Ελλαδικού Μητροπολιτικού Κέντρου, να στηρίξει τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό να μείνει στις εστίες του και να αναπτυχθεί ελεύθερα και δημοκρατικά όπως αυτός θέλει και όπως επιτάσσει η ιστορία του.

Η Ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου είναι αναμφισβήτητη. Μέχρι τις αρχές του αιώνα μας ήταν μία και αδιαίρετη με την υπόλοιπη Ήπειρο. Μπορεί οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης, λόγω συμφερόντων, να την απέσπασαν βίαια και να την προσάρτησαν στην Αλβανία, όμως η περιοχή αυτή ποτέ δεν ένοιωσε... σαν Νότιος Αλβανία, αλλά αυτό που ανέκαθεν ήταν: ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.

Τα πάντα στην Ελληνικότατη αυτή περιοχή, θρησκεία, πολιτισμός, ήθη και έθιμα, είναι τα ίδια με εκείνα της υπόλοιπης Ηπείρου. Ναι! και οι πέτρες ακόμη, δηλαδή τα μνημεία του πολιτισμού, ομιλούν για την Ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου.

Να όμως, που την Ελληνικότητα της την αμφισβητούν ο Αλβανικός εθνικισμός και οι φορείς του. Χίλιους δυο τρόπους μετέρχονται δια να την αλβανοποιήσουν:

>διώκουν την Ορθόδοξη πίστη δεν επιτρέππουν στους εκλεγμένους από το Οικομενικό Πατριαρχείο Επισκόπους την είσοδο στην Αλβανία,
>κλείνουν τα σχολεία,
>τρομοκρατούν τον πληθυσμό,
>μεταφέρουν και εγκαθιστούν εποίκους στα βορειοηπειρώτικα χωριά, αλλοιώνοντας τη σύνθεση του πληθυσμού,
>με κάθε τρόπο προσπαθούν να διώξουν τον Ελληνισμό από τις εστίες του.

Για μας, μία λύση - λύση σωτηρίας - υπάρχει για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό:
η ανάκτηση της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου,βάσει του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914.

Χρέος της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας αλλά και όλου του Ελληνισμού είναι να συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο στον αγωνιζόμενο Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.



Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ