NEOΛΑΙΑ ...

*Νέα άρθρα από μέλη της Ε.Φ.Ε.Ν.

Η Κύπρος το νησί μας, η πατρίδα μας είναι μοιρασμένη στα δύο. Παρόλο που το μισό νησί μας είναι Τουρκοκρατούμενο η πλειοψηφία των νέων του νησιού δείχνει αδιαφορία, απάθεια και δεν ενδιαφέρεται να μάθει την ιστορία του τόπου όπου γεννήθηκε.

Η πλειοψηφία της νεολαίας δεν γνωρίζει τι έγινε στις 15 Νοεμβρίου 1983, στις 11 Αυγούστου 1996 ,στις 20 Ιουλίου 1974. Σημαντικές ημερομηνίες αφού ιδρύθηκε παράνομα το ψευδοκράτος, δολοφονήθηκε ο σύγχρονος εθνομάρτυρας Τάσος Ισαάκ και τέλος πραγματοποιήθηκε η τούρκικη εισβολή. Όμως, το ερώτημα είναι, έχει την ολική ευθύνη η νεολαία για την κατάντια αυτή; Ευθύνη μήπως έχουν και τα αρμόδια όργανα, όπως το σύστημα εκπαίδευσης που δεν διδάσκει την ιστορία του νησιού στα σχολεία και χειρότερα, παραπληροφορεί εξυπηρετώντας συμφέροντα των «άλλων»; Θέλουν τους νέους να ξεχάσουν και να τα αφήσουν πίσω όλα! Τις καταστροφές, τις συμφορές και τα κακά που μας προκάλεσαν οι Τούρκοι «αδερφοί» μας έτσι ώστε η νέα γενιά στο μέλλον να συμβιώσει ειρηνικά στο τόπο αυτό με τους Τούρκους-έποικους. Πώς μπορώ, σαν 15χρονος νέος, να ζω ήσυχος δίπλα από κάποιον που μπορεί να ‘ναι ο δολοφόνος του παππού μου και να νιώθω ασφάλεια;

Αυτοί οι «άλλοι» μας απομακρύνουν από τη μητέρα Ελλάδα και μας σπρώχνουν προς την Τουρκία. Μας θέλουν να ξεχάσουμε τις ελληνικές μας ρίζες, το Έθνος μας, την ιστορία μας και ως ένα σημείο το έχουν καταφέρει. Τα αποτελέσματα φαίνονται στα γήπεδα, στα σχολεία ακόμα και στις αντικατοχικές διαδηλώσεις όπου η νεολαία ενώ θα έπρεπε σύσσωμη να πηγαίνει, εκεί που θα έπρεπε να ήμασταν όλοι ενωμένοι για να δείχνουμε στο κατακτητή ότι η νεολαία δεν ξεχνά, ότι είναι εδώ ενωμένη και δυνατή, είμαστε 300-400 άτομα και δίνουμε το δικαίωμα στους «άλλους» να μας αποκαλούν, μειονότητα, κολλημένα μυαλά και μεμονωμένες περιπτώσεις. Στις 15 του Νιόμβρη για παράδειγμα, η πλειοψηφία των νέων δυστυχώς αφού πήραν άδεια απ’ το σχολειό για το υπόλοιπο της μέρας προτίμησαν να πάνε αμέσως με τους φίλους τους για ένα καφέ αντί να αφιερώσουν μια ώρα για τη πατρίδα τους.

Επίσης, μεγάλο μέρος της νεολαίας αγνοεί την ιστορική αλήθεια και τη ελληνική της καταγωγή και ασχολείται με θέματα που δεν αφορούν τη Κύπρο -σαν τον αντιφασισμό- και δεν βλέπουν τα πραγματικά προβλήματα, π.χ πως η πατρίδα μας είναι μοιρασμένη. Το κυριότερο είναι ότι δεν αναγνωρίζουν ή και ακόμα βρίζουν ήρωες που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση του νησιού μας. Δεν γιορτάζουν τις εθνικές μας γιορτές γιατί τις θεωρούν ασήμαντες και τις βλέπουν απλά σαν μια μέρα που δεν θα έχουν σχολειό. Αυτά όλα συνέβαλαν στο να οδηγηθεί η νεολαία στον αναρχισμό, στο κουμμουνισμό, στην ιστορική λήθη, στο να εξυβρίζεται πάνω σε τοίχους και θρανία το έθνος, ακόμη και να απαρνιούνται τη θρησκεία τους τα φρέσκα παλικάρια της κοινωνίας μας.

Για αυτό είναι εδώ η Α.Κ.Μ Ε.Φ.Ε.Ν , η Αυτόνομη Κίνηση Μαθητών με το όνομα Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων για να ξυπνήσει, να επαγρυπνήσει, να θυμίσει στη νεολαία πως είμαστε Έλληνες και η Κύπρος είναι ελληνική αλλά και για να δείξει σ’ αυτούς τους «άλλους» που προσπαθούν να μας πουλήσουν ότι είμαστε εδώ και δεν θα τους περάσει. Η Εθνική Φωνή Ελληνώψυχων Νέων είναι ΑΥΤΟΝΟΜΗ όπως καθαρά καταγράφεται στο καταστατικό της κίνησης κι αυτό σημαίνει πως δεν σχετίζεται με οποιοδήποτε κόμμα στην Κύπρο και κυρίως δεν χρηματοδοτείται. Η Ε.Φ.Ε.Ν προσκαλεί τη νεολαία να γνωρίσει την οργάνωση μέσα απ’ τις διαδηλώσεις που οργανώνονται και κυρίως μέσα από της πορείες που πραγματοποιούνται στις 15 του Νοέμβρη και στις 20 του Ιούλη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009

Δεκατρία χρόνια μετά τις δολοφονίες των σύγχρονων ηρωομαρτύρων μας Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού από τους Τούρκους της Κύπρου και τους Γκρίζους Λύκους, ο Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π. (ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ. Αθήνας, ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης, ΑΦ 'Επαλξης Πανεπιστημίου Κύπρου,ΦΛΟΓΑ Πάτρας) και η Α.Κ.Μ. Ε.Φ.Ε.Ν. μαζί με τις οικογένειες των ηρώων,τελεί μνημόσυνο στις 9 Αυγούστου 2009 στο ναό Αγ.Δημητρίου στο Παραλίμνι (8.30 π.μ.) για άλλη μια φορά.

Όπως και κάθε χρόνο μετά το μνημόσυνο ακολουθεί πορεία προς τους τάφους των ηρωoμαρτύρων μας και γίνεται κατάθεση στεφάνων ως ύστατος φόρος τιμής.

Παρά την αποχή των υπολοίπων παρατάξεων και οργανωμένων φορέων τα τελευταία χρόνια, που αναλώνονται σε επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις με τους δολοφόνους των ηρώων μας

(http://www.facebook.com/photo.php?pid=184572&op=1&o=all&view=all&subj=122092416061&aid=-1&oid=122092416061&id=1444354464)

εμείς καλούμε όλο τον κόσμο να έρθει για άλλη μια χρονιά μαζί μας και να βροντοφωνάξουμε

ΙΣΑΑΚ ΣΟΛΩΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ.
ΣΟΛΩΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ.

Τηλέφωνα επικοινωνίας
Ανδρέας 99848831
Κυριάκος 99813425
Χριστιάνα 99311631

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 25 IOYΛΙΟΥ 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Α.Κ.Μ. Ε.Φ.Ε.Ν.

25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009

Πέντε ημέρες μετά την αντικατοχική πορεία και εκδήλωση που έλαβε χώρα στην Λευκωσία το απόγευμα της μαύρης εκείνης για την Κύπρο μας επετείου. Με μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε η πορεία που διοργάνωσε η Αυτόνομη Κίνηση Μαθητών Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων (Ε.Φ.Ε.Ν.) μαζί με τον Ενιαίο Φορέα Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων (Π.Ε.Ο.Φ. Θεσ/κης, ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. Αθήνας, Α.Φ.Ε. Παν. Κύπρου και ΦΛΟΓΑ Πάτρας) που είχε ως αφετηρία την πλατεία Ελευθερίας και τερματισμό το οδόφραγμα του Λήδρα – Πάλλας, όπου εκεί έδωσαν το παρών τους οργανωμένα προσφυγικά σωματεία και άλλοι φορείς. Αρκετός ο κόσμος και ευτυχώς πολλοί οι νεαροί που έδωσαν το παρών τους και δεν βρέθηκαν για ακόμα μια φορά μέσα στις καφετέριες ή στις παραλίες.

Η πορεία περιελάμβανε συνθήματα αντιομοσπονδιακά και άλλα που είχαν να κάνουν με την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πολυπάθου νήσου μας. Κατά τη διάρκεια της πορείας, μετά τον κυκλικό κόμβο του Παλαιού Νοσοκομείου Λευκωσίας αξίζει να αναφερθεί ότι μαθητές και φοιτητές της πορείας δέχθηκαν πέτρες από Τούρκους που βρίσκονταν πάνω στον προμαχώνα, γεγονός που παραγνωρίστηκε και δεν αναφέρθηκε καν από τα ΜΜΕ, αλλά κυρίως από τα πολιτικά πρόσωπα του τόπου. Όταν προς το τέλος η πορεία κατευθύνθηκε και τερμάτισε στο οδόφραγμα του Λήδρα – Πάλλας ακούστηκε σύνθημα ενάντια στο πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας από 3-4 μεμονωμένα άτομα. Τα άτομα αυτά, συνελήφθησαν με πρόφαση ότι εξύβρισαν τον πρόεδρο Χριστόφια, θυμίζοντάς μας μια εποχή δικτατορίας, στην οποία ο πολίτης στερείτο το δικαίωμα ελευθερίας έκφρασης του λόγου και της σκέψης. Πόσους θα σύμφερε, άραγε, το γεγονός να ξεσηκωθούν οι νέοι για τα χτυπήματα που δέχθηκαν από τους αστυνομικούς στις 14 Νοεμβρίου φέτος ή για τις τις άδικες συλλήψεις κατά τις φετινές επετειακές παρελάσεις όπου μοίραζαν … φυλλάδια (!!!);

Ακούσαμε πολλά από τα πολιτικά πρόσωπα του τόπου και τα ΜΜΕ. Ακούσαμε για ακραίους, ρατσιστές, με σοβινιστικές και εθνικιστικές φωνές. Πόσοι από όλους αυτούς όμως, έκαναν λόγο για την ειρηνική αντικατοχική πορεία της μαθητιώσας νεολαίας και των φοιτητών το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας; Πόσοι από αυτούς έκαναν λόγο για την ιερή τελετή της άφιξης της ΦΛΟΓΑΣ από τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας ή για τον συγκινητικό χαιρετισμό της Ελληνίδας μάνας της Κύπρου, Χαρίτας Μάντολες;

Η αδυναμία του κυπριακού πολιτικού και ενημερωτικού συστήματος κύριοι είναι τρομερά εμφανής. Την πιό γνήσια αντικατοχική και λαική διαδήλωση/εκδήλωση των τελευταίων ετών στο νησί μας, που πραγματοποίησαν άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας, που δεν ξέχασαν, δεν βολεύτηκαν και δεν συμβιβάστηκαν δεν θα την αμαυρώσει κανείς! Γιατί δεν το επιτρέπει κανείς από εμάς!

Γι’ αυτό ας σταματήσουν όλοι αυτοί που κακόβουλα εκημδενίσουν και ισοπεδώνουν τα πάντα κι ας καταλάβουν ότι η νεολαία, σε πείσμα όλων αυτών, ξύπνησε. Το απέδειξε, εξάλλου, περίτρανα, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας.

Κι όλο αυτό, ήταν μόνο η αρχή…

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΩΝ ΝΕΩΝ
ΙΟΥΛΙΟΣ 2009

ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι μια μορφή εδαφικής και κρατικής “λύσης”, που εδώ και χρόνια ηγέτες, αρχηγοί κομμάτων, συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις στην Κύπρο συζητούν και με την ισχύ του κύρους και της θέσης τους επίμονα ζητούν να εφαρμοσθεί. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα από τα Εθνικά μας ζητήματα, το Κυπριακό πρόβλημα. –Πρόβλημα εισβολής του Τούρκου κατακτητή και παράνομης κατοχής του εδάφους μας εδώ και 34 χρόνια-.

Εξ’ ορισμού, ο όρος Ομοσπονδία εννοεί την:

«Ένωση περισσότερων του ενός ανεξάρτητων και αυτονόμων κρατιδίων, ώστε να αποτελούν μία και μοναδική κρατική υπόσταση, διεθνή προσωπικότητα και να διαθέτουν κοινό σύνταγμα και εσωτερικό δίκαιο(...)

Δηλαδή, στην περίπτωση εφαρμογής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η κρατική υπόσταση θα συντελείται από δυο συνιστώντα κρατίδια (αν και οι Τούρκοι κάνουν αναφορές ακόμη και για “κράτη”), τα οποία θα αποτελούνται από πλειοψηφία Τ/Κ στην μια και Ε/Κ στην άλλη. Αν και σε μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία μερικοί παράμετροι μπορούν να αλλάξουν, η ουσία και τα θεμέλια παραμένουν σταθερά. Επεξηγηματικά, σαν Ε/Κ νομιμοποιούμε το εδώ και πολλά χρόνια αυτοαποκαλούμενο “ψευδοκράτος”, αναγνωρίζουμε τα κατεχόμενα εδάφη μας σαν συνιστών κρατίδιο –ουσιαστικά κράτος-, εξισώνουμε τον Τ/Κ ψευδοηγέτη με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και επιζητούμε μια λύση, κατά την οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι γιά το όποιο χρονικό διάστημα που θα ισχύσει, –διότι δεν πρόκειται να αντέξει για πολύ- στον διεθνή παράγοντα θα αντιμετωπιζόμαστε σαν ένα, με τους κυριάρχους του Βορρά και τους συγκυριάρχους μας στον Νότο Τούρκους, όπως επίσης θα έχουμε ταυτόχρονα Κοινό Συνταγματικό Δίκαιο, Κοινό Εσωτερικό Δίκαιο, θα αποτελούμε μια ιθαγένεια και η κρατική μας οντότητα θα είναι μία, μοναδική και ενωποιημένη. Τα ερωτήματα που τίθονται είναι χιλιάδες, διότι σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουμε ότι μια τέτοια εξωφρενική και ανόητη (διά)λύση μπορεί να εφαρμοσθεί στην προκειμένη περίπτωση του Κυπριακού προβλήματος. Ενός προβλήματος εισβολής και παράνομης κατοχής του 37% του Κυπριακού μας εδάφους.

Η ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΛΥΣΗ:

ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, αφού:

• Καταργεί την δημοκρατική αρχή «ένας άνθρωπος = μια ψήφος», εξισώνοντας έτσι το 18% των Τ/κ με 82% των Ε/κ. Δηλαδή, όχι μόνο με τις ευλογίες μας νομιμοποιούμε και μονιμοποιούμε τα τετελεσμένα της εισβολής και του επικοισμού αλλά βοηθάμε την Τουρκία να διαιωνίσει την επικυριαρχία της στην Κύπρο και γενικότερα στον ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο της Κύπρου μας.
• Τα δυο “κρατίδια-κοινότητες” θα έχουν πολιτική ισότητα, όπως ταυτόχρονα και ίδια ισχύ. Αφού δηλαδή, στο ένα κρατίδιο θα είναι πλειοψηφία Ε/Κ και στο άλλο Τ/K, τότε με απλά λόγια μπορούμε να πούμε ότι, το 18% των Τ/Κ εξισώνεται με το 82% των Ε/Κ. (Εξού και ο όρος “Δικοινοτική”).

ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ, αφού:

• Δεν επιτρέπει την επιστροφή όλων των νομίμων κατοίκων στις ιδιωτικές τους περιουσίες και ιδιοκτησίες στη κατεχόμενη γη μας, δηλαδή των ανθρώπων που ζουν στη ίδια τους τη πατρίδα 34 χρόνια πρόσφυγες. Ενώ αντίθετα συνιστά στον εξανδραποδισμό και στην υποκατάσταση των νομίμων πολιτών με κουβαλητούς και παράνομους εποίκους, οι οποίοι σιγά σιγά θα γίνουν νόμιμοι πολίτες της "Ενιαίας Ομόσπονδης Κύπρου".
• Νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της βάρβαρης Τούρκικης εισβολής και της 34χρονης παράνομης κατοχής, αφού το κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου μας, τώρα πια θα αποτελεί το νέο Τ/Κ κρατίδιο.
• Δεν κατοχυρώνει τα ανθρωπινά πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες των κατοίκων του νησιού που είναι αριθμημένα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, τα οποία δεν εφαρμόζονται όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τις Αρχές της Ευρωπαικής Ένωσης, της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί κράτος-μέλος από την 1η Μαίου του 2004.
• Τα εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία στην Κύπρο θα ξεχαστούν με το πέρασμα του χρόνου –γεγονός που άρχισε να παίρνει ήδη σάρκα και οστά- αφού με την δική μας υπογραφή και συγκατάθεση αθωώνεται η βάρβαρη πράξη της Τουρκίας που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1974 και σιγά σιγά η αδιάλλακτη στάση της υποβαθμίζεται, με αποτέλεσμα η χώρα αυτή να επιτυγχάνει τους στόχους της, δρασκελείζοντας των χαμένων έως και ανυπάρκτων κινήσεων των ηγετών μας, δηλαδή τις εξαρχείς διχοτομητικές τις βλέψεις στην Κύπρο. Μια από τις βλέψεις αυτές, είναι και ο πλήρες αφανισμός των απανταχού Ελλήνων κατοίκων από το νησί και σίγουρα ακολουθούν κι άλλα τρανά παραδείγματα.

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ, αφού:

• Διαχωρίζει τον πληθυσμό σε γεωγραφικές ζώνες με βάση εθνικά και θρησκευτικά κριτήρια, καλλιεργώντας και οξύνοντας τον ρατσισμό. (Εξού και ο όρος “Διζωνική”).
• Αποτελεί στην πραγματικότητα μια απόπειρα εγκαθίδρυσης ενός απάνθρωπου και ανύκουστου ρατσιστικού καθεστώτος, (στηριγμένο στην εισβολή και την κατοχή που έλαβε χώρα σε ένα νησί) το οποίο αποτελούσε στόχο των Βρετανών και των Τούρκων συνεργών τους.

ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ, αφού:

• Δημιουργεί πολύπλοκους μηχανισμούς στη λειτουργία του κράτους, όσον αφορά την λήψη αποφάσεων, γεγονός που θα καθιστά τρομερά δύσκολη έως και ανύπαρκτα λειτουργική την "συγκυριαρχία των δύο κοινοτήτων ή κρατιδίων", όπως τολμούν να αποκαλούν την Κυπριακή Δημοκρατία και τα κατεχόμενα εδάφη της.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ, αφού:

• Δίνει την ευκαιρία στους Τ/Κ να επιδιώξουν στο μέλλον απόσχιση και δυο κράτη, –οριστική διχοτόμηση- με πιθανό αποτέλεσμα ένα νέο πόλεμο. Εδώ τίθεται το ερώτημα του ποιός από αυτούς που δήθεν υποστηρίζουν μια τέτοια εξωφρενική λύση, εγγυάται σε εμάς ότι οι συνθήκες καλής γειτονίας θα εφαρμοσθούν από τους Τ/Κ, δηλαδή από την ίδια την Τουρκία; Βεβαίως, κανείς! Διότι απλούστατα, με την τουρκοποίηση και τον αφελληνισμό που θα επέλθει μέσω της Ομοσπονδίας στο “βόρειο συνιστών κράτος”, θα ενισχυθεί και η δυνατότητα κατάληψης και τουρκοποίησης και του “νοτίου μέρους”.
• Πολλές ομοσπονδίες διαλύθηκαν, όπως αυτή του Πακιστάν με την Μπαγκλαντές. Από αυτές που διαλύθηκαν, καταλύθηκαν όλες με τη βία και τον πόλεμο, εκτός απ’ αυτή της Τσεχίας με την Σλοβακία, που υπήρξε εξαίρεση στον κανόνα, γεγονός που δεν μας δίνει ελαφρυντικά στη περίπτωση της Τουρκικής αδιαλλαξίας και βαναυσότητας, αφού είμαστε γνώστες της εδώ και χιλιάδες έτη στάσης της.
• Τέλος, ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι το Ομόσπονδο κράτος θα λειτουργήσει ομαλά ανάμεσα σε δύο λαούς, οι οποίοι ποτέ δεν έπαψαν να καλλιεργούν το μίσος, την αντιπάθεια και την απέχθεια; Ποιός μας διαβεβαιώνει ότι οι επιπτώσεις που θα υποστεί η νέα γενιά θα είναι οφέλιμες, ασφαλείς κι όχι τραγικές; Ποιός υπεύθυνα ρισκάρει να μας πει , πώς δε θα υπάρξουν οι οποιεσδήποτε αναταραχές εντός του κράτους, με τον σφαγέα της Μεσογείου; Ποιός μας εγγυάται ασφάλεια για το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και των επόμενων γενιών μέσα σε ένα τέτοιο Ενιαίο και Ομόσπονδο "κράτος"; Και πάλι, η απάντηση είναι, ουδείς! Λόγω του ότι, κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί το αντίθετο από τα πιό πάνω.

Πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας μην επιτρέψεις να σου επιβάλλουν, εν έτη του 21ου αι., σε μια Κύπρο η οποία ανήκει στην Ευρωπαική Ένωση, η οποία διακηρύττει για τις πανανθρώπινες αξίες και υποστηρίζει τα Ανθρώπινα δικαιώματα των λαών που την ενκολπίζουν, μια “λύση” που καταπατά πλήρως τα δικαιώματά σου σαν πολίτης στον ίδιο σου τον τόπο και παράλληλα, μια "λύση" που υποσκάπτει την προσωπική και εθνική σου αξιοπρέπεια, συντελώντας σταδιακά στο διεθνή εξευτελισμό και τον αφανισμό της υπαρξιακής σου οντότητας.

Σαν Α.Κ.Μ. Ε.Φ.Ε.Ν, είμαστε καθολικά εναντίον μιας τέτοιας παρά-λυσεως, διότι η Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία, δεν αποτελεί “λύση” για το Κυπριακό πρόβλημα. Εδώ και 34 χρόνια ζούμε πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα και εντούτοις παρακολουθούμε το πολιτικό σκηνικό βλέποντας την απραξία των ηγετών μας, τη ψοφοδεή στάση τους κι άλλα πολλά γεγονότα τα οποία μας εξαναγκάζουν να δυσανασχετούμε.

Για εμάς, η μόνη δίκαιη και πραγματικά βιώσιμη λύση που πρέπει να οραματιζόμαστε και να επιδιώκουμε -με κάθε πράξη μας- και να επιζητούμε να πάρει σάρκα και οστά στην Κύπρο, είναι η Αυτοδιάθεση του λαού μας, κατ΄επέκταση η Απελευθέρωση. Για αυτήν πολέμησαν το 1955-59 τα αμούστακα παλικάρια μας, για αυτήν φώναζαν οι μαθητές στις μαχητικές εκδηλώσεις επί αγγλικής αποικιοκρατίας στη νήσο μας, για αυτήν έπεσαν τόσοι και τόσοι ήρωες, για αυτήν οδηγήθηκαν στο ικρίωμα της αγχόνης οι εννέα πιο υπερήφανοι και γενναίοι άνδρες, που γέννησε ποτέ ο τόπος μας. Όχι για να φωνάζουμε στην Τουρκία να δεκτεί μία τέτοια λύση κι αντ' αυτού, αυτή να θέλει κι άλλα. Όχι για να επιζητούμε τόσο επίμονα την κρατική μας διάλυση. Όχι για να δεχόμαστε εξευτελιστικές κινήσεις, μια από τις οποίες 50.000 έποικοι ανακηρρύσονται μόνιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όχι για να σφυρηλατούμε διαρκώς ότι είμαστε η καλή πλευρά, πραγματικά όμως ευάλωτη, άχρωμη και άοσμη, ελπίζοντας ότι η Τουρκία θα συγκινηθεί από τις συνεχείς παραχωρήσεις μας.

Θέλεις ανάμεσα σε 451.000.000 Ευρωπαίους πολίτες, να είσαι ο μόνος που θα στερείται το δικαίωμα περιουσίας, ελεύθερης εγκατάστασης και διακίνησης στον τόπο σου; Με την πυγμή και την φωνή σου, μην επιτρέψεις να διαμορφώσουν το δικό σου μέλλον αλλά και των νέων γενιών με γνώμονα το συμφέρον των σημερινών και αυριανών πολιτικών καθώς και των ξένων τουρκόφιλων κι ανθέλληνων συμφεροντολογικών υπάρξεων.

Καλούμε όλους τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες μας, απευθόμενοι την ίδια στιγμή και σε όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, να φωνάξουμε όλοι μαζί ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ. Ήρθε η ώρα επιτέλους να θέσουμε τις βάσεις για μια Κύπρο Ελεύθερη, να αξιοποιήσουμε και να ασκήσουμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και να θέσουμε τέλος σε αυτό το αδιέξοδο που εδώ και 34 χρόνια στέκεται εμπόδιο στην πραγματικά σεβαστή και ειρηνική λύση σε ένα από τα Εθνικά μας ζητήματα.

Έλληνες ξυπνήστε πριν να είναι πολύ αργά.
ΠΟΤΕ μην βολευτείτε με τίποτα λιγότερα από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΠΟΤΕ μην αποδεκτείτε να αποκαλείστε πολίτες ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ.
ΠΟΤΕ.

Η πατρίδα μας είναι υπό κατοχή και η πρωτεύουσα του νησιού μας η μόνη ημι-κατεχόμενη και διαιρεμένη πρωτεύουσα στην Ευρώπη.

Σας καλούμε λοιπόν, όλους

Με πίστη στο Θεό και στην πατρίδα, να φωνάξουμε:

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ!
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ!

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΙΣ

Καταστατικό Ε.Φ.Ε.Ν.

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ Ε.Φ.Ε.Ν (Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων)


ΑΡΘΡΟ 1: ΙΔΡΥΣΗ-ΕΠΩΝΥΜΙΑ-ΕΔΡΑ-ΕΜΒΛΗΜΑ

1.1 ΙΔΡΥΣΗ:
Η Ε.Φ.Ε.Ν ιδρύθηκε την 1η Ιουλίου του 2000 από μια ομάδα νεαρών μαθητών, εθνικά προβληματισμένων.

1.2 ΕΠΩΝΥΜΙΑ:
Η επωνυμία της μαθητικής παράταξης θα είναι Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων (Ε.Φ.Ε.Ν).

1.3 ΕΔΡΑ:
Η έδρα της παράταξης είναι η Λεμεσός ενω ταυτόχρονα μπορούν να δημιουργηθούν επαρχιακά γραφεί από τις επαρχιακές επιτροπές.

1.4 ΕΜΒΛΗΜΑ:
Έμβλημα της παράταξης είναι ο δικέφαλος αετός, μέσα σ' αυτόν η Κύπρος και στο φόντο η γαλανόλευκος όπου και θα αναγράφονται τα αρχικά της οργάνωσης.



ΑΡΘΡΟ 2: ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ-ΑΡΧΕΣ-ΣΚΟΠΟΙ-ΣΤΟΧΟΙ

2.1 ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ:
Η Ε.Φ.Ε.Ν εκφράζει τους μαθητές που είναι συνειδητοποιημένοι όσον αφορά στο εθνικό θέμα και έχουν υπεράνω όλων την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.

2.2 ΑΡΧΕΣ:
α) Η Ε.Φ.Ε.Ν αντιτίθεται και σε οποιαδήποτε ανεδαφική λύση που θα εγκυμονεί κινδύνους και θα οδηγήσει την Κύπρο στον εκτουρκισμό.

β) Η Ε.Φ.Ε.Ν είναι ΑΥΤΟΝΟΜΗ παράταξη. Δεν έχει ουδεμία σχέση με οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα και ούτε θα υπάρξει τέτοια σχέση στο μέλλον.

γ) Κύριο μέλημα της Ε.Φ.Ε.Ν είναι η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ολόκληρης της Κύπρου από τον Τούρκο εισβολέα και η επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους. Επιβεβλημένη είναι η κατοχύρωση όλων των ελευθεριών του ατόμου.

δ) Η Ε.Φ.Ε.Ν διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμα της ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ όπως αυτή αναγράφεται και στον καταστατικό χάρτη του Ο.Η.Ε (άρθρο 1, παρ. 2).

ε) Ζητούμε άμεση επανατοποθέτηση του προβλήματος στις σωστές του βάσεις, δηλαδή ως πρόβλημα ΕΙΣΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΟΧΗΣ.

στ) Απαρασάλευτοι πρέπει να μείνουν οι δεσμοί μας με την Ελλάδα και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για ισχυροποίηση των δεσμών αυτών (κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, κάθοδος Ελληνικού στρατού στην Κύπρο κλπ)

2.3 ΣΚΟΠΟΙ-ΣΤΟΧΟΙ:
α) Πρώτιστο μέλημα της Ε.Φ.Ε.Ν είναι η επιστράτευση στους κόλπους της ΟΛΩΝ των μαθητών και μαθητριών και η διαφώτισή τους πάνω στο κυπριακό πρόβλημα και τις προεκτάσεις του.

β) Η Ε.Φ.Ε.Ν αποσκοπεί στη σφυρηλάτηση των υπνωτισμένων συνειδήσεων ενός μεγάλου μέρους της νεολαίας, στην υπενθύμιση σ' αυτούς της Ορθόδοξης πίστης μας και της ελληνικής καταγωγής μας και γενικότερα στην αφομοίωση του Ελληνορθόδοξου στοιχείου.

γ) Η Ε.Φ.Ε.Ν είναι αποφασισμένη να πατάξει οτιδήποτε ανθελληνικό, το οποίο και θα διακυβεύει τις σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου.

δ) Στοχεύουμε στην επίλυση των προβλημάτων της νεολαίας, είτε αυτά έχουν σχέση με ενδοσχολικά είτε με εξωσχολικά θέματα.

ε) Η ανύψωση του ηθικού της νεολαίας (και όχι μόνο) μετά από το καίριο πλήγμα που επέφερε η τουρκική εισβολή και ο λήθαργος στον οποίο περιήλθαμε είναι και ο λόγος που δημιουργήθηκε η Ε.Φ.Ε.Ν. Δε θα επιτρέψουμε την ιστορική λήθη και δε θα επαναπαυτούμε μέχρι την τελική δικαίωση και επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες.



ΑΡΘΡΟ 3: ΜΕΛΗ: ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΕΓΓΡΑΦΗ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ, ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ


ΠΡΟΣΟΝΤΑ:
3.1 Μέλος της Ε.Φ.Ε.Ν μπορεί να γίνει κάθε Ορθόδοξος Έλλην Κύπριος νέος που έχει συμπληρώσει το 14ο έτος της ηλικίας του και δεν έχει υπερβεί το 20ο.

3.2 Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί το να μην είναι ενταγμένος σε άλλη μαθητική παράταξη.

3.3 Οποιοσδήποτε επιθυμεί να ενταχθεί στην Ε.Φ.Ε.Ν. οφείλει να σέβεται τις αρχές και τα ιδεώδη της οργάνωσης, όπως και τους όρους του καταστατικού.

ΕΓΓΡΑΦΗ:
3.4 Η εγγραφή μέλους γίνεται με αίτηση του υποψηφίου στα γραφεία της οργάνωσης.

3.5 Η αίτηση θα μελετάται από τους ιθύνοντες και αφού ληφθεί απόφαση θα ειδοποιείται ο ενδιαφερόμενος.

3.6 Εάν οι υπεύθυνοι κρίνουν την αίτηση και τον ενδιαφερόμενο ακατάλληλο για την οργάνωση, η αίτηση θα απορρίπτεται.

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ:
Κάθε μέλος έχει το δικαίωμα:

3.7 Να συζητά με τα υπόλοιπα μέλη και η άποψή του θα λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψη στη λήψη αποφάσεων.

3.8 Του "εκλέγειν και εκλέγεσθαι".

3.9 Να παίρνει μέρος στις εκδηλώσεις της οργάνωσης.

3.10 Να εισηγείται θέματα που άπτονται της οργάνωσης και να προτείνει πιθανές λύσεις.

3.11 Σε περίπτωση αποπομπής του από την παράταξη λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, έχει το δικαίωμα να εφεσιβάλει την απόφαση στο Συμβούλιο.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ:
Tα μέλη της Ε.Φ.Ε.Ν έχουν υποχρέωση:

3.12 Να αποδέχονται και να συμμορφώνονται με το Καταστατικό, τις αρχές και τους κανονισμούς της οργάνωσης.

3.13 Να αποφεύγουν εκδηλώσεις που αντίκεινται στα ιδεώδη της οργάνωσης.

3.14 Να μη συμμετέχουν σε άλλη μαθητική παράταξη.

3.15 Να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό για το συμφέρον της οργάνωσης και την υλοποίηση των στόχων της.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ:
3.16 Το κάθε μέλος έχει το δικαίωμα να παραιτηθεί από την παράταξη με γραπτή και ενυπόγραφη δήλωσή του.

3.17 Οι ιθύνοντες θα αποφασίζουν και θα επικοινωνούν με τον υποψήφιο για παραίτηση/διαγραφή.

3.18 Έπειτα από την παραίτησή του, ο μαθητής έχει το δικαίωμα επανένταξής του, αφού δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις.

ΔΙΑΓΡΑΦΗ:
3.19 Το συμβούλιο, μετά από απόφαση της πλειοψηφίας των μελών του, έχει το δικαίωμα να διαγράψει από την οργάνωση οιονδήποτε παραβιάζει το καταστατικό και τις αρχές της οργάνωσης.




ΑΡΘΡΟ 4: ΜΕΛΗ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΡΧΙΑΚΩΝ ΕΠΙΡΟΠΩΝ

4.1 ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ:

4.1/1 Πρόεδρος

4.1/2 Αναπληρωτής Πρόεδρος

4.1/3 Αντιπρόεδρος

4.1/4 Γενικός Γραμματέας

4.1/5 Οργανωτικός Γραμματέας

4.1/6 Ταμίας

4.1/7 Αντιπροσώποι των επαρχιών

4.2 Το παγκύπριο συμβούλιο απαρτίζεται από 6 μέλη, καθώς και από 2 αντιπροσώπους κάθε επαρχίας .

4.3 ΕΠΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ (Ε.Ε)

4.3/1 Επαρχιακός Γραμματέας

4.3/2 Επαρχιακός Ταμίας

4.3/3 2 Μέλοι Επαρχιακής επιτροπής

4.3/4 2 Αντιπρόσωποι στο Παγκύπριο συμβούλιο

4.4 Οι αντιπροσώποι στο Παγκύπριο συμβούλιο μπορεί να είναι και μέλη στην Ε.Ε



ΑΡΘΡΟ 5: ΕΚΛΟΓΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

5.1 Το Συμβούλιο, το οποίο είναι και η κεφαλή της οργάνωσης, καθώς και οι επαρχιακές επιτροπές θα εκλέγονται κάθε ένα χρόνο και όλα τα μέλη θα έχουν το δικαίωμα του "εκλέγειν και εκλέγεσθαι".

5.2 Η ημερομηνία εκλογής νέου Συμβουλίου θα καθορίζεται από το εκάστοτε Συμβούλιο και η συνεδρίαση θα συγκαλείται από τον Γενικό Γραμματέα.

5.3 Το νεοσύστατο Συμβούλιο υποχρεούται να δώσει τον καθορισμένο όρκο.

Αφού εκλεγεί το συμβούλιο καταρτίζονται οι επιτροπές. Παράλληλα κάθε χρόνο καταρτίζονται και τα κλιμάκια των περιοχών που είναι συνήθως χωρισμένα κατά σχολείο.




ΑΡΘΡΟ 6: ΕΣΟΔΑ

6.1 Τα έσοδα της οργάνωσης θα προέρχονται από εθελοντικές εισφορές των μελών αλλά και οποιουδήποτε άλλου που επιθυμεί να συνεισφέρει για την καλύτερη λειτουργία της οργάνωσης.

6.2 Η Ε.Φ.Ε.Ν. δεν δέχεται εισφορές από οποιοδήποτε πολικό κόμμα η από οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο.



AΡΘΡΟ 7: ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ – ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΛΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

1)ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ο Πρόεδρος της οργάνωσης εκπροσωπεί και εκφράζει αυτή και η θητεία του διαρκεί για ένα χρόνο, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Οι αρμοδιότητες του Προέδρου είναι:

7.1 Προΐσταται και εποπτεύει των διαφόρων ενεργειών της οργάνωσης και δικαιούται να συμμετέχει στη συνεδρία οποιασδήποτε επιτροπής.

7.2 Προεδρεύει των συγκεντρώσεων του συμβουλίου και διευθύνει την όλη διαδικασία.

7.3 Σε περίπτωση ισοψηφίας των μελών του συμβουλίου, έχει τη νικώσα ψήφο.

7.4 Όταν κωλύεται ή απουσιάζει, τον αντιπροσωπεύει ο Αναπληρωτής Πρόεδρος.

2)ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

7.5 Προΐσταται και εποπτεύει την επιτροπή παιδείας.

7.6 Είναι υπεύθυνος για την διατήρηση υλικού και αρχείου στην παράταξη.

7.7 Είναι μέλος της εξαμελούς επιτροπής για την επικοινωνία με τις άλλες παρατάξεις.

3)ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

7.8 Αντικαθιστά τον πρόεδρο όταν κωλύεται ή απουσιάζει.

7.9 Είναι επόπτης της επιτροπής περιβάλλοντος

7.10 Είναι ο σύνδεσμος συμβουλίου και επιτροπών.

4)ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

7.11 Ενημερώνει τα μέλη του συμβουλίου 10 μέρες πρίν τη συνεδρίαση

7.12 Υπογράφει με το πρόεδρο την επίσημη αλληλογραφία της οργάνωσης.

7.13 Κρατά τα πρακτικά των συνεδριάσεων και διατηρεί το ημερολόγιο της οργάνωσης,

5)ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

7.14 Είναι το άτομο που φέρνει στο συμβούλιο της εισηγήσεις για διοργανώσεις αφού προΐσταται της Οργανωτικής επιτροπής και είναι μέλος της επιτροπής εκδηλώσεων.

7.15 Μαζί με το Γ.Γ είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της Γραμματείας

6)ΤΑΜΙΑΣ

7.16 Είναι το άτομο που συντονίζει τις οικονομικές ενέργειες της Ε.Φ.Ε.Ν.

7.17 Σε κάθε συνεδρία παρουσιάζει στο συμβούλιο την οικονομική κατάσταση, τα έξοδα , τα έσοδα και αιτείται προς το συμβούλιο για κονδύλια. Πάντα κρατά αποδείξεις πληρωμών και εισφορών.

7.18 Προΐσταται της οικονομικής επιτροπής και είναι μέλος της επιτροπής εκδηλώσεων.



ΑΡΘΡΟ 8 : ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΣΧΥΟΣ

8.1 Για την καλύτερη εφαρμογή του Καταστατικού και για τη ρύθμιση των λεπτομερειών του, το Παγκύπριο Συμβούλιο, ανάλογα με τις πρόνοιες του παρόντος καταστατικού, έχει εξουσία να θεσπίζουν Ρυθμίσεις Διαρκούς Ισχύος που μπορούν να μην συμπεριλαμβάνονται στο παρόν Καταστατικό.
8.2 Ο Γενικός Γραμματέας του Παγκυπρίου Συμβουλίου παρουσιάζει σε υπόμνημα τις σχετικές Ρυθμίσεις Διαρκούς Ισχύος στα εμπλεκόμενα συλλογικά όργανα ή μέλη της Κίνησης.



ΑΡΘΡΟ 9: ΙΣΧΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ

9.1 Το παρόν Καταστατικό επικυρώθηκε από τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης την 1η Ιουλίου 2000.
9.2 Έγινε ομόφωνα αποδεκτό από τα μέλη του Παγκυπρίου Συμβουλίου της Κίνησης και τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιουλίου 2000.
9.3 Αλλαγές σε μέρη ή στην ολότητα του παρόντος μπορούν να γίνουν μόνο μετά από ομόφωνη εισήγηση του Ανωτάτου Συμβουλίου της Κίνησης κατά την διάρκεια Γενικής Εκλογικής Συνέλευσης ή Ετήσιου Συνεδρίου της Ε.Φ.Ε.Ν.

Για μια Κύπρο ΕΛΕΥΘΕΡΗ, για πάντα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ...

ΑΥΤΟΝΟΜΑ - ΜΑΘΗΤΙΚΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Ο Αγώνας μας, δύσκολος…
Το φορτίο για συνέχιση των προπατορικών επιταγών, βαρύ…
Αν ξαποστάσουμε έστω και για μια στιγμή, ίσως επέλθει ήττα…

Όμως…
Το φορτίο δεν μας κουράζει κι ούτε βαραίνει τις πλάτες μας.
Κι ούτε θα ξαποστάσουμε λεπτό ώσπου να ζήσουμε στον τόπο μας πραγματικά ελεύθεροι.
Εμείς οι Έλληνες, ποτέ δεν υποκύψαμε, ποτέ δεν προσκυνήσαμε, ποτέ δε συμβιβαστήκαμε. Γιατί να το πράξουμε τώρα;

Τώρα που η Κύπρος μας χιλιοπονεί και κλαίει; Τώρα που μας χρειάζεται; Πρέπει άραγε να σταματήσουμε να μιλάμε για εγκλήματα πολέμου; Πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε τους Τούρκους, που βίασαν γυναίκες και παιδιά, που σκότωσαν τόσους και τόσους άνδρες, που βεβήλωσαν τους ναούς μας, που αφάνισαν μιά μακρά περίοδο ιστορίας από τον τόπο μας καταστρέφοντας την πολιτιστική κληρονομιά του βορείου τμήματος του νησιού μας, που έκαψαν κάθε τι που θυμίζει Ελληνισμό σ’αυτό τον τόπο και να υπομένουμε καρτερικά μέχρι να επέλθει το τελευταίο χαστούκι που είναι η πλήρες εξόντωσή μας από το νησί αυτό; Αυτό πρέπει να κάνουμε; Να μείνουμε άπρακτοι βλέποντας τον Πενταδάκτυλο να γέρνει κάθε μέρα όλο και πιό ικετευτικά προς εμάς για λίγο έλεος; Έτσι πρέπει; Αυτό μας δίδαξε η ιστορία μας;
Ο αγώνας είναι δύσκολος και το ξέρουμε!

Αλλά τρανό παράδειγμα σε εμάς τους Έλληνες, τι άλλο; Η ιστορία μας, που πάντα μας δασκάλευε μέσω του μεγαλείου και του πλούτου της, για την ανδρεία και την μεγαλοπρέπεια, αξίες με τις οποίες οι πρόγονοί μας πολεμούσαν, κάθε εχθρό και κάθε υπερδύναμη, είτε αυτή λεγόταν Φοινικικός στόλος, είτε Περσική αυτοκρατορία, είτε Αγγλική αποικιοκρατία, είτε Οθωμανικό κράτος κτλ.

Από αυτούς τους αγώνες αντλούμε δύναμη. Από αυτούς τους αγώνες γινόμαστε ολοένα και πιο ισχυροί, αυτούς τους αγώνες θέλουμε, αυτούς τους αγώνες αγαπάμε και θαυμάζουμε.

Διότι, ανέκαθεν ήμασταν οι “μικροί” και ανέκαθεν θα είμαστε. Όμως, θα φτάσει η στιγμή που ο βάρβαρος κατακτητής θα ηττηθεί, το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που όλοι λησμονούμε και οι αγώνες των προγόνων μας θα συνεχιστούν.
Εξάλλου, οι χιλιάδες ψυχές των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για να ζούμε σήμερα στη γη αυτή ελεύθεροι δε θα επιτρέψουν ποτέ να μη γίνει αυτό που οι πλείστοι θέλουμε κι ονειρευόμαστε. Οι ψυχές αυτών των ανθρώπων των οποίων κύλησε το αίμα για μια Κύπρο Ελεύθερη για πάντα Ελληνική σαν μια πηγή ανοικτή, που απορρέει δύναμη και ψυχικό σθένος, μας τροφοδοτούν με όλα τα εφόδια που θα χρειαστούμε για τον αγώνα μας.

Στην Α.Κ.Μ. Ε.Φ.Ε.Ν. έχουμε ως όραμά μας, να ζήσουμε σε μιά Κύπρο χωρίς κατοχικά στρατεύματα, χωρίς να εκλέγονται προέδροι χειρότεροι κι από τους μακροχρόνιους εχθρούς της Κύπρου μας, χωρίς εποίκους, χωρίς ξένες υπερδυνάμεις πάνω από το νησί οι οποίες κινούν τα νήματα, χωρίς να καθορίζουν οι πολιτικοί το μέλλον μας. Ζητούμε να ζήσουμε σε ένα τόπο όπου κυριαρχεί η Δικαιοσύνη μα πάνω απ’ όλα η Δημοκρατία και η Ελευθερία.

Θέλουμε, όπως όλοι οι φυσιολογικοί στον κόσμο πολίτες, να ζήσουμε στην πατρίδα μας λεύτεροι, χωρίς να στερούμαστε τα ανθρώπινά μας δικαιώματα, χωρίς να καταπατείται το δίκιο και οι πανανθρώπινες αξίες που έχουμε ως Άνθρωποι, χωρίς να βλέπουμε πολίτες που είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, χωρίς να βλέπουμε να αργοπεθαίνει η δίψα για επιστροφή, χωρίς να νιώθουμε όντα δεύτερης κατηγορίας.
Σ’αυτή την κοινωνία θέλουμε να ζούμε σαν νέοι και νέες.

Πρέπει να είμαστε δυνατοί μα πάνω απ’ όλα ενωμένοι. “Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ”, τα λόγια του ένδοξου στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη. Η πατρίδα μας είναι σκλαβωμένη, ανθρώποι ζουν πρόσφυγες όπως αναφέραμε και πιό πάνω κι άλλοι εγκλωβισμένοι. Είμαστε στο εμείς γιατί από εμάς εξαρτάται το τι θα φέρει το μέλλον. Γιατί από όλους εξαρτάται η σωτηρία και της Κύπρου και του Έθνους μας. Όχι στο εγώ, όχι σε ετσιθελισμούς και προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα.

Κι όλα αυτά, δεν είναι λαίλαπες που μας παρασύρουν. Δεν είναι πόθοι που σιγοκαίουν και στο τέλος θα σβήσουν. Δεν είναι λόγια ψεύτικα.

Είναι η ελπίδα μας για το μέλλον, είναι τα θέλω μας για ένα κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε, είναι ένα κάλεσμα σε όλους για να φωνάξουμε πως μόνο έτσι η Κύπρος μας θα γίνει Ελεύθερη και κατ’ επέκταση θα παραμείνει Ελληνική με τη συμβολή όλων μας.

“Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη”

Με πίστη λοιπόν στο Θεό τον αιώνιο προστάτη και στηρικτή μας, είμαστε σίγουροι πως ο Ελληνισμός δε θα αφανιστεί ποτέ και με κάθε μας ενέργεια, κάθε μας κίνηση, κάθε μας βήμα, θα φωνάζουμε για την Κύπρο μας. Για την Κύπρο που θέλουμε να ζήσουμε εμείς, που θέλουμε να αντικρύσουν οι γενιές πριν από τη δική μας και να κοιμηθούν αιώνια ήσυχοι, για την Κύπρο που θέλουμε να ζήσουν τα παιδιά μας και με περηφάνια να παραδώσουν παρακάτω, για την Κύπρο που πολέμησαν οι ηρωωμάρτυρες του πιό αγνού αγώνα που πραγματοποιήθηκε ποτέ στον τόπο μας, για την Κύπρο που πριν ελάχιστα χρόνια κύλησε το αίμα των Ισαάκ και Σολωμού. Για αυτή την Κύπρο ζούμε, αναπνέουμε, ελπίζουμε και καρτερούμε…

Πάμε λοιπόν,

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΠΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Τάσσος Ισαάκ - Σολωμός Σολωμού

"Του αντρειωμένου ο θάνατος,
θάνατος δεν λογιέται..."

Για τους δύο σύγχρονους ηρωομάρτυρες που γέννησε η Κύπρος μας…

Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού. Δύο γνήσια και αγνά τέκνα της πατρίδος. Δύο υπερασπιστές και συνεχιστές του δύσκολου αγώνος. Δύο άνθρωποι που επέλεξαν ο ίδιος τους ο αγώνας να περάσει τα συρματομπλέγματα και τους ιστούς, που ανεμίζει η βρομερή ημισέληνος. Αυτός ήταν εξάλλου ο δρόμος που τους άρμοζε.

Ο ένας άφησε την τελευταία του πνοή στο χώμα, ενώ δέχθηκε απίστευτα κτυπήματα στο σώμα, από λυσσασμένους Τούρκους και μέλη της ψευδοαστυνομίας και ο άλλος έσβησε πάνω στον ιστό όπου η σφαίρα τον είχε σημαδέψει πριν προλάβει να κατεβάσει την τουρκική ημισέληνο.

Δύο ανθρώπων, των οποίων η θυσία υπενθύμισε πολλά στον σύγχρονο Ελληνισμό. Θύμισε ότι ακόμη υπάρχουν ιδανικά, υπάρχουν άνθρωποι που επιζητούν τη λευτεριά, που δεν υποκύπτουν και δεν κατηφορίζουν μέρα παρά μέρα. Έδειξαν ότι αυτοί οι άνθρωποι - άξιοι ήρωες για εμάς- που γαλουχήθηκαν με τα αγνά ιδεώδη, δεν έμειναν στα λόγια, ούτε στα σπίτια τους εσώκλειστοι, απλά είχαν το "θράσος" να επιζητήσουν την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την επιβολή της ελευθερίας στον τόπο τους.

Πού είναι η δικαίωση κ. Κληρίδη, κ.Παπαδόπουλε, κ.Χριστόφια, κ.Αναστασιάδη, κύριοι κομματάρχες;

Τί έχετε να μας πείτε για το εάν συνελήφθησαν οι γνωστοί – γιατί είναι πλέον γνωστοί οι εγκληματίες - ή εάν παραμένουν ακόμη εκεί έξω και σεργιανίζουν, περιμένοντας να κατασπαράξουν στο ξύλο κι άλλους;

Τί κάναμε εμείς για τους ήρωές μας;
Καθίσαμε με τους φονιάδες τους στο τραπέζι των συνομιλιών;
Πού είναι η δικαίωση;
Πού είναι η δημοκρατία;
Πού είναι η αναγνώριση των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων;
Ψεύτες, προδότες, αλήτες…
Μπουχτίσαμε από “ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ”…


ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ
Ξυλοκοπήθηκε με κτηνώδη τρόπο μέχρι θανάτου από τους Τούρκους στις 11.8.96 στην προσπάθεια να γλιτώσει από τα χέρια τους άλλο διαδηλωτή...

ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΟΛΩΜΟΥ
Φονεύθηκε από τους Τούρκους στις 14.8.96 στη Δερύνεια, όταν μπροστά στα μάτια και τα όπλα τους ανέβηκε στον ιστό, για να κατεβάσει το σύμβολο της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, προσπαθώντας να εφαρμόσει μόνος του τα ΔΙΚΑΙΑ ψηφίσματα του Ο.Η.Ε που απαιτούν αποχώρηση του τουρκικού στρατού και των εποίκων απο την Κύπρο...


Ιστορικό της Θυσίας
Στις αρχές του 1996 η Kυπριακή Oμοσπονδία Mοτοσικλετιστών (KOM) ανακοίνωσε την απόφασή της να οργανώσει τον Aύγουστο μεγαλειώδη αντικατοχική πορεία από το Bερολίνο στην Κερύνεια. Σύνθημα της πορείας ήταν «Aπελευθέρωση η μόνη λύση». Σκοπός τους ήταν να δείξουν ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή, ότι οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας βιώνουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων τους δικαωμάτων, ότι η πατρίδα μας είναι μοιρασμένη στα δύο. Κύρια χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, η οποία και ενεθάρρυνε την εκστρατεία μέχρι τέλους.

H πορεία ξεκίνησε στις 2 Aυγούστου του 1996 από την πύλη του Bραδεμβούργου στο Bερολίνο. Oι μοτοσικλετιστές ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Eυρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Aυγούστου. Στην πορεία συμμετείχαν και ξένοι μοτοσικλετιστές. Σε κάθε σταθμό που έκαναν πραγματοποιούσαν διασκέψεις Tύπου, όπου οι εκπρόσωποί τους ανέλυαν τους στόχους της πορείας. Μιλούσαν για την συνεχιζόμενη κατοχή, τους αγνοουμένους, τους εγκλωβισμένους, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Tουρκία. Κατάφεραν να πετύχουν μέσα σε μια εβδομάδα να πετύχουν αυτό που δεν κατάφεραν ποτέ οι πολιτικοί.

Να ενημερώσουν την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους πολίτες για την εισβολή και την παράνομη συνεχιζόμενη κατοχή του Τούρκου κατασκτητή στην Κύπρο, κερδίζοντας την συμπαράστασή τους και παράλλιλα ασκώντας αφόρητη πίεση στην Τουρκία.

Στις 11 Aυγούστου επτά χιλιάδες Κύπριοι μοτοσικλετιστές και 200 Ευρωπαίοι θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνια. Οι μοτοσικλετιστές δήλωσαν ξεκάθαρα ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική και ότι δεν είχαν σκοπό να συγκρουστούν με κανένα. Οι Τούρκοι εκτός των απειλών ότι θα ανοίξουν πυρ, κατά των αμάχων διαδηλωτών, είχαν φέρει επίσης κι εκατοντάδες γκρίζους λύκους από την Τουρκία. Η Κυπριακή Δημοκρατία, για ακόμη μια φορά ανήμπορη να χειριστεί το υψίστης σημασίας αυτό θέμα, αποφάσισε πως ήταν αναγκαίο να ματαιωθεί η αντικατοχική πορεία! Το πρωί της 11ης Αυγούστου, ενώ οι μοτοσικλετιστές είχαν ήδη μαζευτεί και ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν, ο κ. Γλαύκος Κληρίδης, μίλησε με τον πρόεδρο της εκστρατείας και τον έπεισε τελικά να ματαιώσει την πορεία.

Έτσι μια πολύ καλά κι άρτια οργανωμένη πορεία, μετατράπηκε σε μια ανεξέλεκτη πορεία, την οποία κανείς δεν ήταν σε θέση να ελέγξει. Oι μοτοσικλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Oι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Oι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια, η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν οι συγκρούσεις για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε δραματικές. Mοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πάνοπλους Aττίλες. Eκεί ήταν και οι κουβαλητοί του Nτενκτάς, γκρίζοι λύκοι. O πετροπόλεμος δεν άργησε να αρχίσει. Kαι τότε έγινε το μεγάλο έγκλημα.

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Tούρκοι, όπως ακόμη και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους (ψευδοαστυνομίας) και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Tον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι, μέχρι που ο ήρωας Tάσος Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του πόλη Aμμόχωστο.

Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. O Tάσος Iσαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείψει σύζυγο, γονείς και αδελφές. H γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που πήρε το όνομα του ήρωα. Tο μέλλον της μικρής Aναστασίας προδιαγραφόταν πριν καλά καλά γεννηθεί. Ποτέ της, όμως, δε θα γνώριζε τον ήρωα πατέρα της.



Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Aυγούστου, ημέρα κατάληψης της Aμμοχώστου, ξεκινούσε για την αθανασία ένας άλλος ήρωας. Eίχε ορκιστεί για εκδίκηση και τίποτε δεν τον σταματούσε. Όταν τελείωσε η κηδεία, ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της θυσίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκαν και πάλι οι «Γκρίζοι Λύκοι» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τα χέρια των Eιρηνευτών ανέβηκε στον ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Μόλις τον είδαν οι άλλοι διαδηλωτές ακούστηκε μια φωνή: "Ρε μην πηγαίνεις κοντά. Έλα έξω ρε μαλάκα. Θα σου ρίξουνε". Ο Σολωμός όμως ήταν αποφασισμένος. Τώρα ή ποτέ και άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό με το τσιγάρο στα χείλη. Oι Tούρκοι άρχισαν να τον πυροβολούν, μέχρι που ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν προς τους διαδηλωτές. Oι εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης. H σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή. Aρκετά άτομα τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Tούρκων. Ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού και πράκτορας των Tουρκικών Mυστικών Δυνάμεων.

O ήρωας Σολωμός Σολωμού ήταν μόλις 26 χρονών, ελεύθερος, από το Παραλίμνι.

“Ο ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ Ο ΣΟΛΩΜΟΥ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΖΟΥΝΕ
ΣΤΗ ΜΟΡΦΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝΕ”


Σύλληψη Δολοφόνων;
Η αστυνομία εξέδωσε εντάλματα σύλληψης των δολοφόνων των Σολωμού και Iσαάκ δύο μήνες μετά(!!!) από τις άγριες δολοφονίες. Ενώ ζητήθηκε βοήθεια για τη σύλληψή τους από την Iντερπόλ, υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό ότι οι δολοφόνοι είναι γνωστοί και επώνυμοι στα κατεχόμενα αλλά παρ’ όλα αυτά, ακόμη ελεύθεροι! Αλλά ποιός να τους συλλάβει; Κανείς δεν επεδίωξε να συλληφθούν…

Ένα από τα σκυλιά, είναι και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμεων, ψευδουπουργός γεωργίας και νυν πρόεδρος του ψευδοκόμματος ή μάλλον συμμορίας «Kόμμα Eθνικιστικής Δικαιοσύνης» . Ένας άλλος, είν΄ο Ερτάλ Εμανέτ, διοικητής των ειδικών δυνάμεων του ψευδοκράτους.

Όταν οι σημερινοί νεο-Κύπριοι φωνάζουν ότι «Οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας», αυτούς εννοούν;


Η στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας για την δημιουργία του μνημείου.
Ο τραγουδιστής Νότης Σφακιανάκης, με δικά του έξοδα, έφτιαξε ένα μνημείο για τους δύο ήρωες, μα αυτό βρίσκεται πεταμένο σ’ ένα χωράφι, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται να παραχωρήσει χώρο για την τοποθέτηση του, μπας και θεωρηθεί προκλητικό από τα «αδέρφια» μας -τους Τ/Κ- ή μάλλον δεν συνάδει με τα πλαίσια επαναπροσέγγισης κι ούτε συμβαδίζει με τον “έντιμο συμβιβασμό” και τη λήθη που αγωνίζονται να επιβάλουν. Αυτό είναι, λοιπόν, το “ευχαριστώ” του Νεοέλληνα στους τελευταίους Εθνομάρτυρες…


Ποσό αξίζει μια ζωή;
Στις 3.02.97, έγινε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), και μόλις πρόσφατα, 24.06.08 εκδόθηκε η τελική απόφαση. Όσον αφορά στην οικογένεια του Ισαάκ, το ΕΔΑΔ επιδίκασε συνολικό ποσό 215.000 και ποσό 35.000 ευρώ στον πατέρα του Σολωμού. Αλλά όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις, η Τουρκία μάλλον θα αρνηθεί να πληρώσει. Σημασία δεν έχουν τα χρήματα κι ούτε οι αποφάσεις που πάρθηκαν μετά από 10-12 χρόνια από τα Ευρωπαικά Δικαστήρια, τα οποία σφυρηλατούν για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία των λαών, διότι πολύ απλά για εμάς η ζωή των ανθρώπων αυτών δεν αξίζει κάποιες χιλιάδες ευρώ, ούτε λίρες, ούτε δολλάρια.

Εδώ δε διαπράττουμε εράνους! Δεν σκοτώνουμε άμαχο πληθυσμό και μετά πληρώνουμε την αποζημίωση!

Το παρελθόν όμως κύριοι δε διαγράφεται…

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ…

Σας αφήνουμε με ένα απόσπασμα ενός πασίγνωστου και πολυαγαπημένου τραγουδιού – προφητείας και τα συμπεράσματα δικά σας:

Eλευθεριά για σένα χάνομαι
μα θα ‘ρθουν πίσω μου άλλοι.
Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου
και θα σ’ ελευθερώσουν…

Τουρκική εισβόλή 1974

20 Ιουλίου 1974.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...


Εκείνη τη μέρα, μας έκλεψαν την ελευθερία μας.
Εκείνη τη μέρα, σκότωσαν κι αιχμαλώτησαν αδελφούς μας.
Εκείνη τη μέρα, γίναμε όλοι πρόσφυγες στον ίδιο μας τον τόπο.
Εκείνη τη μέρα, άλλαξε ο κόσμος μας…
Εκείνη τη μέρα, ανατράπηκαν όλα.

Εδώ και 34 χρόνια, τουρκοπατούν τα άγια χώματά μας.
Εδώ και 34 χρόνια, σφαιτερίζονται τις περιουσίες μας.
Εδώ και 34 χρόνια, μετατρέπουν τις εκκλησίες μας σε αποχωρητήρια και στην καλύτερη περίπτωση σε τζαμιά.
Εδώ και 34 χρόνια, περιμένουμε τις 1619 μας ψυχές.
Εδώ και 34 χρόνια, ζούμε πρόσφυγες στον τόπο μας.
Εδώ και 34 χρόνια, υπάρχουν εγκλωβισμένοι πολίτες στην ίδια τους την πατρίδα.
Εδώ και 34 χρόνια περιμένουμε…

Αναμένουμε, να επέλθει δικαίωση…

Τούρκε βάρβαρε βέβηλε κατακτητή, μας έκανες να υποφέρουμε, να καταπατηθούμε, να ταπεινωθούμε, να καταστραφούμε και τώρα;
Τώρα πια, δεν υπάρχουν λόγια…
Μόνο μνήμες, δάκρυα, αβάστακτος πόνος και κάπου μαζί μ’ αυτά, ελπίδα…
Ελπίδα για λίγη έστω δικαίωση στον τόπο μας.


Σάββατο, 20 Ιουλίου το 1974.
Την ημέρα εκείνη, ο Τούρκος ξύπνησε με άγριες διαθέσεις, την ημέρα εκείνη ξεκίνησε να κατευθύνεται προς την Κερύνεια μας.

Ώρα 4:35 π.μ., το νησί άρχισε να δέχεται τους πρώτους αεροπορικούς βομβαρδισμούς από τούρκικα αεροπλάνα, μα περισσότερα κτυπήματα δέκτηκε - πρώτα - η γραφική και πανέμορφη πόλη της Κερύνειας, συγκεκριμένα το χωριό “Πέντε Μίλι” δυτικά της πόλης. Η απόβαση των κατακτητών επικεντρώθηκε κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος Κερυνείας όπου βρίσκονταν στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς, τα οποία, υπήρξαν τα πρώτα θύματα των Τουρκικών αεροπορικών βομβαρδισμών.

Η τούρκικη επίθεση είχε τρεις απώτερους στόχους:
>Την αποβίβαση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού στρατευμάτων και εξοπλισμού στη περιοχή “Πέντε Μίλι” δυτικά της Κερύνειας και τη δημιουργία προγεφυρώματος.
>Την ρίψη αλεξιπτωτιστών στους Τουρκικούς θύλακες Λευκωσίας – Αγύρτας και ενδυνάμωσή τους.
>Την αποδυνάμωση των δυνάμεων της Ε.Φ. και την τελική αποκοπή τους στα δυο με την προέκταση του προγεφυρώματος από την παραλία προς την οροσειρά του Πενταδακτύλου.

Τα γεγονότα όπως ήταν φυσικό, εξαιτίας της πλήρης αποδιοργάνωσης της Εθνικής Φρουράς, αλλά και λόγω των ισχυρών εξοπλισμών που κατείχαν οι Τούρκοι για την εποχή, μπήκαν σε μιά σειρά, που το αποτέλεσμα είναι σε όλους μας γνωστό.

Στις 5:30 π.μ. του Σαββάτου, η τουρκική αεροπορία βομβάρδισε αλύπητα το 256 Τάγμα Πεζικού (Τ.Π) στην Γλυκιώτισσα, το 190 Τ.Π (ΜΑ/Τ.Π) στον Αχειροποίητο και το 182 Μ.Π.Π (Μοίρα Παράκτιου Πυροβολικού). Φοβερά κτυπήματα δέκτηκαν επίσης, όλα τα παράκτια φυλάκια στους άμμους των Πανάγρων, στα παράλια της Κερύνειας. Έτσι, ο πολεμοχαρής εισβολέας άρχισε σιγά σιγά ανενόχλητος να μεταβένει στη στεριά, από το πιό δύσκολο σημείο.

Οι Τούρκοι κατάφεραν να δημιουργήσουν το πρώτο προγεφύρωμα, ένας εκ των τριών προταρχικών τους στόχων, στην παραλία “Πέντε Μίλι” κοντά στην Κερύνεια. Το ενίσχυσαν με όπλα, στρατεύματα και προμήθειες. Τα κτυπήματα από την τουρκική αεροπορία, η οποία χρησιμοποιούσε από χαμηλότατο ύψος βόβμες Ναπάλμ, ήταν ολοένα και συχνότερα καθώς εξουδετέρωνε κάθε κινητό στόχο. Παράλληλα, με τη δημιουργία του πιο πάνω προγεφυρώματος, οι Τούρκοι κατάφεραν να ενισχύσουν τους θύλακες – ένας ακόμα εξαρχής στόχος – στις περιοχές Λευκωσίας – Αγύρτας και κοντά στον Άγιο Ιλαρίωνα, λόγω του ότι δέχονταν επιθέσεις από την ΕΛ.ΔΥ.Κ (Ελληνική Δύναμη Κύπρου). Τα πρώτα κύματα των τουρκικών αλεξιπτωτιστών που είχαν προσγειωθεί στους πιό πάνω θύλακες, δέκτηκαν σοβαρό πλήγμα από την ΕΛ.ΔΥ.Κ, και η ανταπόκριση από πλευράς Ε.Φ. ήταν ελάχιστη. Δυστυχώς, οι περιορισμένες κινήσεις που πραγματοποίησε η Εθνική Φρουρά, ήταν σπασμωδικές και ανοργάνωτες και έτσι δεν κατάφεραν να υποστηρίξουν την ΕΛ.ΔΥ.Κ. όπου και όποτε έπρεπε.

Η ΕΛ.ΔΥ.Κ αποδείκτηκε ως η αποτελεσματικότερη και πιό οργανωμένη μονάδα της Κύπρου σε θέματα άμυνας, αφού προκάλεσε τεράστιες απώλειες στους Τούρκους, έως και 2,000 χιλιάδες νεκρούς. Αξιοσημείωτο είναι το ότι, η δύναμη της ΕΛ.ΔΥ.Κ αποτελείτο από μόνο 450 νεοφερμένους εξ Ελλάδος άνδρες, χωρίς υποστήριξη αρμάτων και πυροβολικού και χωρίς οποιαδήποτε μηχανοκίνητα μέσα.

Κύριος αντικειμενικός στόχος των Τούρκων, ήταν το Εθνικό ξεκαθάρισμα και ο πλήρης διαχωρισμός ανάμεσα στις δυο κοινότητες, γεγονός που συνδέθηκε καθολικά με την χρησιμοποίηση των βομβών Ναπάλμ. Οι βάρβαροι, στο πέρασμά τους βομβάρδισαν αλύπητα πολλούς μη στρατιωτικούς χώρους, όπως σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία κτλ. Στις γειτονιές της Λευκωσίας, όπου οι Τούρκοι κατάφεραν να προελάσουν λόγω των άγριων βομβαρδισμών των Ελληνικών θέσεων από την τουρκική αεροπορία, οι μάχες που εξελλίσονταν, ήταν σκληρές και αιματηρές. Με τη χρήση των βομβών Ναπάλμ αποδείκτηκε περίτρανα και για ακόμη μιά φορά η τουρκική αισχρότητα και βαρβαρότητα. Η χρήση των ολάκερα καταστρεπτικών αυτών βομβών, προκάλεσε τρομερές απώλειες, τόσο σε έμψυχο όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό, όπως ταυτόχρονα και υλικές καταστραφές, κυρίως σε δασικές περιοχές. Ιδιαίτερα, θέλουμε να τονίσουμε ότι η χρήση των συγκεκριμένων βομβών, ήταν απαγορευμένη από τις διεθνείς συμβάσεις, λόγω των φρικτών θανάτων που προκαλεί, γεγονός βέβαια που δεν επηρέασε το βέβηλο και βάρβαρο τουρκοκατακτητή να τις χρησιμοποιήσει με τόση άνεση.

Πιο κάτω, εικονίζονται φωτογραφίες, Ελλήνων Κυπρίων που αιχμαλώτισαν οι αιμοδιψείς εισβολείς, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην Τουρκία, συγκεκριμένα στα Άδανα, όπου οι πλείστοι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, εξανδροπισμούς και κάποιοι από αυτούς δεν επέστρεψαν πίσω ΠΟΤΕ. Οι συνθήκες κράτησης και αιχμαλωσίας τους ήταν απάνθρωπες, χωρίς ίχνος σεβασμού, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Κύριο άλλωστε, χαρακτηριστικό των Τούρκων εισβολέων.

Η Τουρκία δηλώνει πεισματικά ανείξερη, όσον αφορά τους αιχμαλώτους και εγκλωβισμένους που μετέφεραν μετά τον Ιούλιο του ’74 στη χώρα τους και αρνείται να δώσει στοιχεία για την τύχη των ανθρώπων αυτών, εμπαίζοντας και κοροιδεύοντας καθαρά τους πάντες, διαιωνίζοντας όμως παράλληλα αυτό το τόσο καυτό και ανθρωπιστικό ζήτημα.

Αυτά, είναι ορισμένα από τα τερατουργήματα, που πραγματοποίησαν οι βάρβαροι στο νησί μας, κατά την “ειρηνική για αυτούς επέμβαση”, σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου και εναντίον της Ελληνικής υπάρξεως και πολιτισμού στο 37% του εδάφους μας. Οι Τούρκοι με ακατάλητη μεθοδικότητα και συστηματικότητα καταστρέφουν κάθετί Ελληνικό, από εκκλησίες και νεκροταφεία μέχρι μοναστήρια και μνημεία ηρώων, ενώ πωλούν και ξεπουλούν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Κύπρου στο εξωτερικό.

Και τώρα στο εμείς, στο σήμερα, στον 21ο αιώνα.

Στον αιώνα, κατά τον οποίο, λόγω της ένταξής μας στην Ε.Ε (Ευρωπαική Ένωση), της “στήριξης” που τυγχάνουμε ως λαός από τον Ο.Η.Ε (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) αλλά και λόγω της “βοήθειας” από άλλους ξένους και κοινωνικούς φορείς, κάποιοι γελοίοι τύποι – κοινώς πολιτικάντηδες, πωλητές και καταδότες της κρατικής και Εθνικής μας οντότητας - είχαν και έχουν την εντύπωση ότι τα πιό πάνω οργανωμένα σύνολα θα μας βοηθήσουν. Θα μας βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματός μας, στην εξακρίβωση για τις τύχες των αγνοουμένων μας, στην επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους, στον τερματισμό της κατοχής, στην κατάλυση του εποικισμού, στον τερματισμό της λέξης “εγκλωβισμένος” για κάποιον που ζει στο βόρειο τμήμα του νησιού μας κι άλλα πολλά.

Ζούμε σε έναν αιώνα λοιπόν, που κάποιοι τόλμησαν να πιστέψουν ότι οι άλλοι νοιάζονται και ενδιαφέρονται για εμάς. Στον αιώνα, που κάποιοι πίστεψαν ότι θα επέλθει δικαίωση, αφού τώρα πιά έχουμε την στήριξη από διάφορους ξένους, “μεγάλους” και οργανωμένους θεσμούς και φορείς.

Σε αυτόν τον αιώνα που ζούμε όμως εμείς, ως νέοι και νέες,
δεν έχουμε καταλάβει ακόμη, που νομίζουν και που έχουν την εντύπωση ότι ζουν αυτοί. Δεν έχουμε καταλάβει σε ποιανών τις πλάτες θεωρούν ότι ακουμπούν και κρατιούνται από εκεί δυνατοί κι ασφαλισμένοι. Ακούμε συχνά τις φράσεις “μιλήστε ρεαλιστικά, είστε ουτοπιστές, σας παρασέρνουν λαίλαπες, είστε τρελοί που μιλάτε για απελευθέρωση, με αυτά τα θολωμένα μυαλά δεν προχωράτε ”, κι όμως εμείς λέμε σε αυτούς, πως, ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ προχωράμε, αυτοί είναι οι ουτοπιστές κι αυτοί πρέπει επιτέλους να μιλήσουν ρεαλιστικά. Με τις τυφλές ελπίδες που τρέφουν, ότι δηλ. η βοήθεια θα επέλθει από τους ξένους φορείς για εμάς, το μόνο πράγμα που απομένει να κάνουμε είναι να γελάσουμε.

Το μήνυμα προς αυτούς, που καθημερινά υπογράφουν Εθνικές εκπτώσεις όσον αφορά τα ζητήματα που καίουν και ταλανίζουν εδώ και πολλά χρόνια τον δύσμοιρο ετούτο τόπο, είναι ότι είμαστε εδώ. Γιατί δηλώνουμε πραγματικά παρών. Υπάρχουν νέοι που δεν “αμνοποιπούνται”, που δεν υποτάσσονται και ποτέ δε θα το πράξουν, που δεν ανέχονται ούτε τα ψεύτικα ούτε τα μεγάλα λόγια, που δε δέχονται να μπουν και να κουμπωθούν σε καλούπια, που δεν επέστησαν ακόμη πλύση εγκεφάλου, που δε θα ενταχθούν ποτέ στα όρια ενός μαντριού τηλεκατευθυνόμενου από κομματάρχες και πολιτικάντηδες που με τις ψοφοδεείς τους επιχειρήσεις πραγματοποιούν εκπτώσεις και στερεύουν την λαμπρή φυσιογνωμία που διαθέτουμε ως Έθνος κι ως Έλληνες.

Είμαστε εδώ και θέλουμε να λεγόμαστε ΆΝΘΡΩΠΟΙ γιατί κάθε μέρα, από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που κλείνουμε τα μάτια μας, προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε για την ελευθερία, για το δίκιο μα πάνω απ' όλα για την ανθρωπιά, γιατί δεν αντέχουμε να βλέπουμε την ημισέληνο στην πλαγιά του Πενταδακτύλου. Γιατί αυτός είναι άνθρωπος! Αυτός που διακατέχεται από ανθρωπιά και προσπαθεί να επιβάλει τη δικαίωση και την δημοκρατία όμως πάνω απ’ όλα, πρώτιστο μέλημα, καθιστά την Ελευθερία.


Είμαστε δυνατοί γιατί όπλο και καμάρι μας είναι η αυτονομία μας και δεν ανεχόμαστε παζάρια, ούτε εκπτώσεις, στο Κυπριακό μας πρόβλημα, όπως ούτε σε κανένα από τα Εθνικά μας ζητήματα.

Ο Τούρκος έσφαξε, σκότωσε, δολοφόνησε, απήγαγε, ξεπούλησε, έκαψε, βίασε, βεβήλωσε, λεηλάτησε, αφάνισε, κατέστρεψε τον τόπο μας και το αποτέλεσμα; Καθίσι στο ίδιο τραπέζι, με τους υποτελείς ηγέτες της μισής μας πατρίδας (τηλεκατευθυνόμενα πιόνια της Άγκυρας) για χάρη των απευθείας συνομιλιών και παρακάλια για να αποδεκτούν μια Διζωνική – Δικοινωτική λύση στα πλαίσια της ομοσπονδίας (τουρκοποίηση της Κύπρου μας) η οποία νομιμοποιεί τα πιό πάνω βάρβαρα γεγονότα της τουρκικής εισβολής κατά το καλοκαίρι του ‘74, φαγοπότι στις κατεχόμενές μας περιοχές, λεφτά στο καζίνο και αιμοδότηση του ψευδοκράτους, τουριστικοποίηση και αναγνώριση των πολιτειακών δομών της της κατεχόμενης μας γης, ύπνος και λήθη της νεολαίας και υποταγή στη νέα τάξη πραγμάτων.

Έλληνα; Ελληνίδα;

34 χρόνια είναι ΥΠΕΡ-ΑΡΚΕΤΑ.

Υπερ-αρκετά για να καθίσουμε επαναπαυόμενοι, υπερ-αρκετά για να φωνάξουμε τέλος, για να κωπάσουμε και να ησυχάσουμε.

Επιζητούμε δικαίωση, απαιτούμε τη μη καταπάτηση των ανθρωπίνων αξιών και ελευθεριών που έχουμε ως πολίτες και ως άνθρωποι, απαιτούμε την εφαρμογή του ιερού δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης όλων των Κυπρίων, στη βάση της ισότητας όλων των πολιτών. Σύμφωνα και με το πρώτο άρθρο (άρθρο 1, παρ. 2) του καταστατικού χάρτη του Ο.Η.Ε, οι Νόμιμοι πολίτες της Δημοκρατίας και μόνο πρέπει να αποφανθούν για το μέλλον της Κύπρου.

Διότι οι βάρβαροι έπραξαν τερατουργήματα και βαναυσότητες, και έχουμε χρέος και καθήκον να σταματήσουμε την καλοκάγαθη συμπεριφορά ενός 5χρονου, να σταματήσουμε να συμβάλουμε στην αναγνώριση των κατεχομένων μας εδαφών ως “κράτος”, να πάψουμε να ενισχύουμε τον Αττίλα και να αιμοδοτούμε τους γενοκτόνους εισβολείς κι αφανιστές της εθνικής μας φυσιογνωμίας.

Το οφείλουμε στους αγνοούμενους, στους εγκλωβισμένους και στα αγνά τέκνα που έπεσαν υπέρ πίστεος και πατρίδος. Αυτοί ξέρουν σίγουρα, πιο καλά απ’ τον καθένα, τι εστί Τούρκος.


"ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ,
ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ,
ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡ’ ΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ,
ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ..."

*Για φωτογραφικό υλικό, βλ. http://www.efen-nic.com/page.php?20

Το ιερότερο σύμβολο

“Λευκή σαν όνειρο, γαλάζια, ωραία,
κάθε σ' αντίκρισμα, καρδιάς παλμοί,
πάντα τρισένδοξη Ελληνική σημαία,
το καμάρι του Έλληνα, της πατρίδας η τιμή.”

Μέρα παρά μέρα θα φωνάζουμε όλο και πιό έντονα πόσο περήφανοι νιώθουμε στο αντίκρυσμα και μόνο, της Ελληνικής μας σημαίας. Θα το διαλαλούμε πάντοτε, δίχως κανένα ίχνος ακραίας συμπεριφοράς είτε έστω οποιουδήποτε φανατισμού, όπως διάφοροι μας κατονομάζουν ότι ενεργούμε, διαδηλώνουμε και συμπεριφερόμαστε. Η Πατρίδα μας είναι, μετά τον Θεό, ό,τι πιο ωραίο και μεγάλο και ιερό, και αγαπημένο σε τούτο τον κόσμο. Πατρίδα πολυθέλγητρη και χιλιοτραγουδημένη. Πατρίδα πονεμένη όμως ταυτόχρονα μοιρασμένη. Πατρίδα όλη φως, δόξα και σπάνια ομορφιά. Κάθε λουλούδι και κάθε λιθάρι έχει ιδιαίτερη σημασία και χάρη στον τόπο αυτό. Και το χώμα της το ιερό κατέχει ξεχωριστή λαμπρότητα, γιατί το βάψανε ηρώων και μαρτύρων αίματα.

Όλα αυτά, φως, δόξα, σπάνια ομορφιά, λαμπρότητα και ατελείωτη μαρτυρική ιστορία, απεικονίζονται στην γαλανόλευκη Ελληνική μας Σημαία, τη Σημαία του Σταυρού, η οποία συνοψίζει όλα της Φυλής μας τα ιδανικά και τις αθάνατες αξίες. Συμβολίζει την πίστη στον Θεό και στην Πατρίδα. Την ευσέβεια και την φιλοπατρία. Τον Χριστό και τον απανταχού απόδημο, ντόπιο και δυσπραγούντα Ελληνισμό.

Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων. Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επαναστάσεος,"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ". Διότι, οι Έλληνες ΠΟΤΕ δεν συμβιβάστηκαν. Για Εκείνους, πάντοτε, ήταν ή η Ελευθερία ή τίποτα. Ο λευκός σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.

Στα πανάρχαια χρόνια, επί δημοκρατίας στην Αθήνα, όταν οι Αθηναίοι γινόντουσαν 18 ετών, παρουσιάζονταν στην εκκλησία του δήμου στην Πνύκα, αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών και αφού έπερναν την προσωπική τους ασπίδα και ένα δόρυ, έδιναν τον λεγόμενο “Όρκο των Αθηναίων εφήβων” μπροστά στο ναό της Αγλαύρου. Οι ατρόμητοι νέοι, κρατώντας τα όπλα που τους εμπιστευόταν η Πατρίδα, ξεκινούσαν τον όρκο: "Ου καταισχύνω τα όπλα, ουδ' εγκαταλείψω τον παραστάτην αυτών, ότω αν στοιχίσω. Αμύνω δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών. Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσοις αν παραδέξωμαι … Και τα ιερά τα πάτρια τιμήσω"...

“Δε θα ντροπιάσω τα όπλα μου, ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου, όπου κι αν ταχθώ να πολεμήσω, θα υπερασπίζομαι τα ιερά και τα όσια και μόνος και με πολλούς, και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και καλύτερη απ’ όση θα μου παραδοθεί ... Και τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων θα τιμήσω.”

Δυστυχώς στις μέρες μας, κάποιοι “προδότες” ας τολμήσουμε να γράψουμε, σφετερίστηκαν πάμπολλες φορές αυτή την πιστή και τα ιδανικά του λαού και της φυλής ολόκληρης, εμπαίζοντας με την ανθρώπινη συνείδηση εκατοντάδων ανθρώπων από εμάς και παράλληλα χρησιμοποίησαν κι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα ιερά των προγόνων μας συνθήματα (λ.χ. «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω») εξυπηρετώντας τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα και κομματικά τους οφέλη.

Παρόλα αυτά, σε όλους τους αγώνες του Έθνους, οι Έλληνες ανδρείοι, πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο, απλά και μόνο για τη σωτηρία και την ελευθερία της Ελλάδος και του οποιουδήποτε αναπόσπαστου κομματιού της.

Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941, ο τότε 17χρονος Κώστας Κουκκίδης, σημαιοφόρος πάνω στον Παρθενώνα, φορώντας την στολή της Ελληνικής νεολαίας της εποχής, παρά να την παραδόσει στους Γερμανούς, την υπέστειλε, και αφού την τύλιξε πάνω του, έπεσε μαζί με αυτήν από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως, στο κενό.

Μια ακόμη αυτοθυσία διαδραματίσθηκε ορισμένα χρόνια αργότερα, εδώ στην μαρτυρική μεγαλόνησο που ζούμε. Ο τότε 17χρονος ήρωας Πετράκης Γιάλλουρος, υπήρξε ο πρώτος πεσόντας μαθητής του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος του 1955-59 που πότισε με το αίμα του την Ελληνική γη της Κύπρου, όταν σε μια από της πολλές μαθητικές διαδηλώσεις που διεξάγονταν την τότε εποχή στο νησί - συγκεκριμένα στην Αμμόχωστο - δέχτηκε τις σφαίρες των Άγγλων, κρατώντας με υπερηφάνεια την Ελληνική Σημαία, καθοδηγώντας τους συμμαθητές του και κραυγάζοντας το σύνθημα “ζήτω η ένωση”.

Ποιός μπορεί, ακόμη να λησμονήσει τα δυο ηρωϊκά παλληκάρια Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού, ένας εκ των οποίων θέλησε με αυτοθυσία να κατεβάσει του Αττίλα την τουρκική ημισέληνο και να υψώσει την Γαλανόλευκη σημαία; Κανείς δε τους ξεχνά, γιατί ζουν μες τις καρδιές μας κι ας αφαιρέθηκε η ζωή του ενός από το αιμοδιψές βόλι του εχθρού. Το κορμί του στον ιστό, έγινε το ίδιο σημαία και ηφαίστειο λευτεριάς. Το ίδιο του το σώμα, έγινε λάβαρο και πέπλο εθνικής υπερηφάνειας και ανωτερότητας επάνω στον ιστό. Έχυσε το αίμα του και έδειξε πως τελικά ναι, ήταν αντάξιος να σταθεί δίπλα στην Ελληνική μας σημαία, το ιερότερο σύμβολο όλων των εποχών.

Η σημαία μας κυματίζει αγέρωχη και με τεντομένο το δάκτυλο στον ορίζοντα μας υποδεικνύει το μονοπάτι που ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ακολουθήσουμε. Αυτό που επέλεξαν να ακολουθήσουν ο Κώστας Κουκκίδης, ο Τάσσος Ισσάκ, ο Πετράκης Γιάλλουρος και χιλιάδες άλλοι που έπεσαν υπέρ πίστεος και πατρίδος. Γιατί, μόνο τότε θα ξαναθυμίσουν όλα αυτά, τον πολιτισμό που χάσαμε. Μόνο εάν ακολουθήσουμε τον σωστό δρόμο θα επαναλάβουμε το θρίαμβο του πνεύματος και της ανθρώπινης σκέψεως που κάποτε ήταν προνόμια μόνο των προγόνων μας. Τον θρίαμβο τον οποίον πέτυχε ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Δημόκριτος, ο Θουκυδίδης, ο Πλάτωνας, ο Σοφοκλής, ο Φειδίας και ο Πλούταρχος. Τον θρίαμβο που θύμιζε Θερμοπύλες , Μαραθώνες, Σαλαμίνες και Πλαταιές. Τον θρίαμβο που θύμιζε την ατελείωτη στρατιά ηρώων, που με το αίμα που έχυναν πότιζαν τη γη και δίδασκαν το δρόμο της αρετής και του καθήκοντος. Γιατί όπως αρχικά αναγράφει κι ο εθνικός μας ποιητής “Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία”, ακολούθως συνεχίζει καταγράφοντας πως “Όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει” και ακολουθεί ο Οδυσσέας Ελύτης υμνολογώντας: “Tη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική, στις αμμουδιές του Ομήρου. Μονάχη έννοια η γλώσσα μου, στις αμμουδιές του Ομήρου…” Θρίαμβοι που ίσως δε αξίζει να επιστρέψουν σε εμάς κι ούτε να συναντήσουμε ποτέ, διότι δεν είμαστε αντάξιοί τους, αλλά τιμώντας την αθάνατη ιστορία μας και την πανέμορφη πατρίδα μας, το λιγότερο που μπορούμε να βροντοφωνάξουμε είναι το τετράστιχο:


"Είμαι Έλλην, το καυχώμαι.
Ξέρω την καταγωγή μου
η Ελληνική ψυχή μου
ελευθέρα πάντα ζεί."


Κύπρος μας γη ηρώων και μάνα μας Ελλάδα γεννήτρα δόξας, πολιτισμού και λάβα λευτεριάς. Τα στήθια των παιδιών, γίνονταν των εχθρών οι απρόσβλητοι κυματοθραύστες και η ιερά παρακαταθήκη από τους προγόνους στις μεταγενέστερες γενεές πάντοτε ύμνος και ψαλμωδία στα χείλη των ηρώων.

Τα χρόνια εντούτοις περνούν, η ιστορία ξεθωριάζει και εσκεμμένα διαγράφεται από “αστεία τυπάκια”, τα τιμημένα λάβαρα αποκαθηλώνονται από αγρείκους και οι άνθρωποι - νέοι, γέροι, μαθητές, γονείς, παιδιά - ξεχνούν. Άλλοι ξεχνούν την εισβολή, άλλοι τους αγνοουμένους, άλλοι τους πρόσφυγες, άλλοι ξεχνούν ότι ζούμε σε μια κατεχόμενη χώρα, άλλοι ξεχνούν το ιστορικό μας χρέος, αιμοδοτούν το ψευδοκράτος και υποστηρίζουν την ανάπτυξη των πολιτειακών του δομών. Το χείριστο όμως είναι ότι, σαν νέα γενιά συνηθίσαμε και βολευτήκαμε όλοι στα σπιτάκια μας, με τους λεφτάδες γονείς μας, κι ενώ αντικρύζουμε κάθε βράδυ την φωταγωγημένη τεραστίων διαστάσεων στην πλαγιά του Πενταδακτύλου σημαία του ψευδοκράτους μένουμε απαθής ζώντας σε ένα κλίμα "συμβιβασμού" και "ρεαλισμού". Στη θέση της σημαίας αυτής, έπρεπε κι όφειλε να κυματίζει ζωγραφισμένη η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, σύμβολο αγώνα και ελευθερίας. Μιας ελευθερίας που είναι “απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά”.

Οι άνθρωποι διαφορετικοί, οι θυσίες ξεχωριστές, μα ο δρόμος μας είναι κοινός. Κι όμως, Ελληνικές σημαίες καίγονται στα προαύλια των Πολυτεχνείων, σε κλειστές αίθουσες και σε στάδια, εξιβρίζοντας έτσι το Έθνος, ταυτόχρονα την ίδια μας την πίστη και εν τέλει υποσκάπτοντας και χλευάζοντας την ίδια μας την εθνικολογικοπολιτιστική φυσιογνωμία. Φτάνουμε έτσι σε ένα πάτο που δε μας χωρά παραπέρα, γιατί πολύ απλά δεν έχει πιο κάτω να φτάσουμε.

Όμως ο κοινός εκείνος δρόμος που αναφέραμε πιο πάνω, εμπνέει ανθρώπους κάθε ηλικίας, οι οποίοι αντιστέκονται, παραμένουν όρθιοι, αγέρωχοι στις επάλξεις, αγωνιούν και μάχονται για τα αθάνατα ιδανικά που γεννήθηκαν στον τόπο αυτό και αποθηκεύτηκαν μέσα από την σημαία και τους αγώνες υπέρ αυτής.

Τέλος, για εμάς τίποτα δεν χαρακτηρίζεται ως ιερότερο σύμβολο από την Ελληνική μας σημαία. Τίποτα, γιατί κατέχει την τελειότατη απεικόνιση για την του Έθνους σωτηρία και την λαμπρότερη απόδειξη της απαράμιλλης Χριστιανικής αγάπης και Ορθόδοξης μας πίστης.
Πάντοτε θα την κρατάμε ψηλά, αυτό το υποσχόμαστε.

Πάντοτε θα κυματίζει υπερήφανη, είτε από μπαλκόνια, είτε από δρόμους, είτε από τα στάδια. Θα έρθει κι η ώρα που θα κυματίσει ξανά και στον Πενταδάκτυλο και στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία.

Η Ελληνική μας σημαία πολύ απλά αγαπητοί αναγνώστες, είναι σύμβολο αγώνα, ελευθερίας μα πάνω απ΄όλα υπενθύμισης του ιστορικού μας χρέους προς την πατρίδα, τη σωτηρία του Έθνους ολάκερου και των ατελείωτων παλικαριών.

Η Ελληνική μας σημαία είναι το ιερότερο σύμβολο όλων των εποχών.
Έλληνες, μην επιτρέπετε να ποδοπατείται, να φλέγεται και να ατιμάζεται.
Έλληνες, προστατεύσετέ την!



Μέσα μας βαθιά για σένα μια λαχτάρα πάντα ζει,
την πατρίδα συμβολίζεις και τη λευτεριά μαζί.
Γαλανόλευκη η θωριά σου και φαντάζεις μες στο νου
σαν το κύμα, σαν το γέλιο του πελάου και τ’ ουρανού.

Της τιμής και της ανδρείας την αστείρευτη πηγή
του λευκού σταυρού σου η χάρη δυναμώνει κι ευλογεί.
Κι όσοι χάνονται για σένα σπώντας σίδερα βαριά
ξεψυχούν και τραγουδάνε «χαίρε ω χαίρ’ ελευθεριά».

Οι ηρωομάρτυρες του '55-'59

"Εμπρός, εμπρός η ΕΟΚΑ κράζει,
η γη ας βροντήξει όπου πατάς,
η ΕΟΚΑ ανίκητη προστάζει,
να η ασπίδα Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ."

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι απο τα σημαντικότερα επαναστατικά εθνικά κινήματα που έχει να επιδείξει το γένος καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας και το τελευταίο Εθνικό κι Επαναστατικό Κίνημα στο Πανελλήνιο. Είναι η στιγμή που οι σκλάβοι της Κύπρου σπάνε τα δεσμά της δουλείας ζητώντας μέσα απο ένα τίμιο αγώνα την Ελευθερία τους και την Εθνική τους ολοκλήρωση – τίποτα λιγότερο δηλαδή από την ΕΝΩΣΗ με την μάνα Ελλάδα.

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως μια χούφτα ανθρώποι αποφάσισαν να αντισταθούν και εν τέλει κατόρθωσαν να επικρατήσουν πάνω σε μια αυτοκρατορία. Μοναδικό τους όπλο υπήρξε η ακατάπαυστη αγάπη που έτρεφαν για την Πατρίδα και την Ελευθερία. Άνδρες, γυναίκες, γέροι, παιδία, όλοι μαζί σαν μια γροθία, ενώθηκαν και αγωνίστικαν μέχρι τέλους. Σ’ αυτό το σημείο ακολουθεί πολύ επιγραμματικά το χρονικό του Εθνικο-Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, τονίζοντας αγαπητοί αναγνώστες πως το ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ’55-’59 είναι αφιερωμένο στις εξέχουσες προσωπικότητες όλων των παλικαριών που έπεσαν υπέρ πίστεος και πατρίδος.

Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α δεν ήρθε σε τυχαία χρονική περίοδο. Τα γεγονότα από μόνα τους οδηγούσαν σ’ αυτή την εξέλιξη. Τα Οκτωβριανά το 1931, και το Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 ήταν μικρά σημάδια για το τι θα ακολουθούσε, διότι οι (τότε) Έλληνες δεν περιεβάλλονταν από κανένα ίχνος συμβιβασμού, από κανένα ίχνος καλοπέρασης και “βολέματος”. Έτσι δεν άργησε και το μαζικό ένοπλο ξέσπασμα του Ελληνικού Πληθυσμού της ελληνικής μας νήσου.

Έτσι λοιπόν, το πρωινό της 1ης Απριλίου του 1955 δεν ήταν το ίδιο με όλα τα άλλα. Το μέλλον του νησιού, των ηρωικών αγωνιστών και γενικότερα της ιστορίας της μαρτυρικής μεγαλονήσου, διαγραφόταν λαμπρό, με επίχρυσα γράμματα, δίπλα από όλα τα άλλα θαυμαστά γεγονότα ολάκερης της Ελληνικής μας ιστορίας.

Η Κύπρος ξύπνησε κάτω απο το ξέσπασμα εκρήξεων σε όλες τις πόλεις, οι προκηρύξεις ήταν ήδη φανερές στα μάτια όλων, φυλλάδια είχαν γεμίσει τους δρόμους και τις πλατείες απο το πιο μικρό χωρίο μέχρι και το πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας ενώ ταυτόχρονα μαθητές, μέλοι της Α.Ν.Ε., νέοι, νέες και γέροι ξεχήθηκαν στους δρόμους κρατώντας γαλανόλευκες σημαίες και με απαράμιλλο δέος διακύρητταν την επιθυμία τους και την απαίτηση τους για ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗ. Μια επιθυμία απόλυτα φυσιολογική για όλους τους ανθρώπους πάνω στον πλανήτη που επιζητούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους για να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον του τόπου τους. Από αυτό το σημείο και μετά, η Κύπρος ξεκίνησε σιγά σιγά να γράφει με ολόχρυσα γράμματα την ιστορία του Εθνικοαπελευθερωτικού της Αγώνα, μέσα στον μεγάλο διαμαντένιο τόμο, όπου είναι γραμμένα τα γεγονότα για τις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές, για τον Αχιλλέα, τον Περικλή και τον Θεμιστοκλή, για την μάχη του Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς και για όλες τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων επί των κατακτητών. Τα αμούστακα παλικάρια θα υπογράφονταν ως οι αυριανοί Λεωνίδες και υπερασπιστές της δύσμοιρης και πολυβασανισμένης ετούτης πατρίδος.

Ακολουθεί το παράθεμα από τον όρκο των αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α στην Κύπρο (1955-1959):

«Ὁρκίζομαι εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὅτι:

1.- Θὰ ἀγωνισθῶ μὲ ὄλας μου τᾶς δυνάμεις διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Κύπρου ἀπὸ τὸν Ἀγγλικὸν ζυγόν, θυσιάζωνκαι αὐτὴν τὴν ζωήν μου.
2.- Δὲν θὰ ἐγκαταλείψω τὸν ἀγώνα ὑπὸ οἱονδήποτε πρόσχημα παρὰ μόνον ὅταν διαταχθῶ ὑπὸ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ὀργανώσεως καὶ ἀφοῦ ἐκπληρωθῆ ὁ σκοπὸς τοῦ ἀγῶνος.
3.- Θὰ πειθαρχήσω ἀπολύτως εἰς τᾶς διαταγᾶς τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ὀργανώσεως καὶ μόνον τούτου.
4.- Συλλαμβανόμενος θὰ τηρήσω ἀπόλυτον ἐχεμύθειαν τόσον ἐπὶ τῶν μυστικῶν της Ὀργανώσεως ὅσον καὶ ἐπὶ τῶν ὀνομάτων τῶν συμμαχητῶν μου, ἔστω καὶ ἐὰν βασανισθῶ διὰ νὰ ὁμολογήσω.
5.- Δὲν θὰ ἀνακοινῶ εἰς οὐδένα διαταγὴν τῆς Ὀργανώσεως ἢ μυστικὸν τὸ ὁποῖον περιῆλθεν εἰς γνῶσιν μου παρὰ μόνον εἰς ἐκείνους δι’οὓς ἔχω ἐξουσιοδότησιν ὑπὸ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ὀργανώσεως.
6.- Τᾶς πράξεις μου θὰ κατευθύνη μόνον τὸ συμφέρον τοῦ ἀγῶνος καὶ θὰ εἶναι ἀπηλλαγμέναι πάσης ἰδιοτελείας ἢ κομματικοῦ συμφέροντος.
7.- Ἐὰν παραβῶ τὸν ὅρκον μου θὰ εἶμαι ΑΤΙΜΟΣ καὶ ἄξιος πάσης τιμωρίας».

Μετά τον όρκο, ακολουθούσε η υπογραφή του μυουμένου.

Η Ε.Ο.Κ.Α βρισκόταν σε άρτεια οργάνωση και εκπαίδευση κάτω από τις οδηγίες του αήμνηστου αρχηγού της οργάνωσης Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, του οποίου το όνομα αναστάτωνε τους Άγγλους και όχι μόνο. Κάτω από πλήρη μυστικότητα και με ακρίβεια εκτελούνταν οι διαταγές του αρχηγού. Κι έτσι με το πέρασμα των καιρών, όλο και περισσότερος κόσμος εντασσόταν στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ σ’ όλους τους τομείς της (Λευκωσίας-Λεμεσού-Λάρνακας-Πάφου-Κερύνειας-Αμμοχώστου). Άνδρες όπως ο Μάρκος Δράκος, ο Ανδρέας Ζάκος, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Χρίστος Σαμάρας, ο Μάκης Γιωργάλλας, ο Ανδρέας Δημητρίου, ο Φώτης Πίττας και άλλοι πολλοί έπεσαν νεκροί για την ΕΝΩΣΗ με την μάνα μας Ελλάδα, την Πατρίδα μας και την τιμή της φυλής και του Έθνους ταυτόχρονα. Κανενός δε χύθηκε το αίμα ούτε στην αγχόνη, ούτε στα ολοκαυτώματα, για την ομοσπονδία όπως επίσης κανείς από αυτούς δεν πέθανε για την κολοβή ανεξαρτησία που μας δόθηκε μετά τη λήξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα. Λαμπρό παράδειγμα, ο Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α, Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Σταυραετός του Μαχαιρά, που σαν δεύτερος Λεωνίδας βροντοφώναξε «Μολών Λαβέ» στους Άγγλους και προτίμησε να πεθάνει με το όπλο στο χέρι, την ματία στον ουρανό και την καρδία στην Ελλάδα παρά να παραδοθεί στον εχθρό. Άνθρωποι λαμπρά παραδείγματα για το παρόν και το μέλλον, που η μνήμη τους δε θα πάψει ποτέ να υφίσταται στις συνειδήσεις μας.

Η βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Άγγλοι στην προσπάθειά τους να καταστήλουν την εξέγερση των Ελλήνων στο νησί, μας αποδυκνύει τη ψυχική δύναμη και το ακατάλυτο σθένος των αγωνιστών, που άντεξαν κάθε είδους βασανιστήρια μέχρι και το θάνατο για την πατρίδα τους. Ζωντανό παράδειγμα και πάλι, τα φυλακισμένα μνήματα. Ο χόρος που οι κατακτητές περνούσαν την θηλιά στο λαιμό των αγωνιστών - ενώ αυτοί τραγουδούσαν μέχρι και την τελευταία τους πνοή τον “Ύμνον εις την Ελευθερίαν” - μετατράπηκε σε βωμό και ιερό της ελευθερίας. Στο βωμό όπου απελευθερώθηκαν και κατάφεραν και πέταξαν οι ψυχές 9 παλικαριών καθώς ανέβαιναν τα σκαλία της ελευθερίας και της αιωνιότητας, κατακτώντας με αυτό τον τρόπο την μακαριότητα.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για όλους εμάς. Μας δίνει το μήνυμα και την πίστη πως για ότι θέλουμε να πετύχουμε θα πρέπει να αγωνιστούμε και να είμαστε έτοιμοι για κάθε θυσία. Πως θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία. Πως τίποτα δεν χαρίζεται. Γιατί πολύ απλά, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν πουλιέται και ούτε θα την βρούμε ποτέ σε τιμή ευκαιρίας.

Έτσι και εμείς τιμώντας τους αγωνιστές της Ελευθερίας και της Ένωσης, δίδουμε όρκο σ’ αυτούς, πως θα παραμείνουμε πιστοί στα ιδανικά που μας γαλούχησαν και μας παρέδωσαν μέσω της ιεράς τους παρακαταθήκης. Θα αποτελέσουμε την ασπίδα του Έθνους και της πατρίδος μας, έστω και αν δεχόμαστε πολλές και βαθιές χαρακίες, έστω κι αν τα χτυπήματα έρχονται σαν βέλη από παντού, έστω κι αν είμαστε είτε λίγοι, είτε μόνοι, είτε μετά πολλών. Ποτέ δε θα κάψουμε το φρόνημά μας και ποτέ δε θα μιλήσουμε για τίποτε άλλο εκτός από Ελευθερία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από αυτό που και οι ίδιοι γαλουχήθηκαν, μεγάλωσαν και πορεύθηκαν στη ζωή.

Ενωμένοι θα προσπαθήσουμε να πορευθούμε στο βωμό σας, ανάβωντας το ιερό πυρ που θα μας θυμίζει τους αγώνες και τις θυσίες σας, μα πάνω απ’ όλα το χρέος μας προς τα πρόσωπά σας και την πατρίδα μας.


“Των αθανάτων το κρασί,
το βρετε ‘σείς και πίνετε.
Ζωή για εσάς ο θάνατος
κι ΑΘΑΝΑΤΟΙ θα μείνετε”

Βλ. συνέχεια: http://www.efen-nic.com/page.php?27

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ: η ανοικτή πληγή

ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ;
ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ;


1619 θύματα των Τούρκων.
1619 ψυχές που δε γνωρίζουμε τι απέγιναν.
1619 Άνθρωποι που αγνοούνται.
1619 ΆΝΡΘΩΠΟΙ!

ΤΟΥΡΚΕ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ; ΤΟΥΡΚΕ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ;

Όσο υπάρχουμε σε αυτό τον τόπο, με τα χαρακτηριστικά που έχουμε ως Άνθρωποι, ξέροντας ότι η πληγή αυτή συσσωρεύει αβάστακτο πόνο και δεν έχει κλείσει, επιζητούμε, απαιτούμε και θέλουμε δικαίωση.

Τι απέγιναν 1619 ψυχές; Τι μπορεί να έπαθαν στα χέρια των Τούρκων; Βάρβαροι και αδίστακτοι κατακτητές, τι τους κάνατε;

Ο πόνος βαρύς και αβάστακτος για όλους μας, πόσο μάλλον για τους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους. Πόσο μάλλον για τις μάνες που ξημεροβραδιάζονται στο οδόφραγμα με τη φωτογραφία των παιδιών και των συζύγων στο χέρι, καρτερώντας. Πόσο μάλλον για το κλαμμένο παιδί με τη φωτογραφία των γονιών του στο χέρι, καρτερώντας. Πόσο μάλλον για την Κύπρο μας που έχασε τέτοιους λεβέντες, τέτοια παλληκάρια. Περιμένουμε, υπομένουμε, καρτερούμε να μάθουμε. Να μας πουν τι έγιναν και πού μπορεί να βρίσκονται.

“Ντρέπομαι που ξέρω ότι η ζωή μου θα συνεχίσει χωρίς τη δική σου επιστροφή ή δικαίωση. Οι ηγέτες μου θα κοιμηθούν ήσυχοι ότι έπραξαν το σωστό ή θα σε χρησιμοποιήσουν για μερικά ακόμη χρόνια σαν δόκανο στο κυνήγι ψηφοφόρων ή εντυπώσεων. Εσύ θα έχεις γεννηθεί μόνο για όσους σου είχαν σφίξει κάποτε το χέρι και μόνο εάν οι γονείς σου ζουν ακόμα η αναφορά στο όνομά σου θα συνοδεύεται από αναφιλητά. Όταν δε ο Θεός αποφασίσει να τους απαλλάξει από το μαρτύριο, τότε θα χαθούν και τα τελευταία δάκρια που σου ανήκουν. Η φωτογραφία σου θα ξεθωριάσει και θα χαθείς, χωρίς κανένας ποτέ να μάθει τι ψέλλισες πριν φύγεις, χωρίς κανένα καντήλι να κάψει το φιτιλάκι του για σένα. Μόνο τα βιβλία ιστορίας θα σε αναφέρουν ως «τον αγνοούμενο της Κύπρου», και κάποιοι μαθητές θα βρίζουν τους φονιάδες σου, γιατί με τις πράξεις τους, τους δυσκόλεψαν στις τελικές εξετάσεις…” τα τραγικά λόγια της Μάρω Σιδέρη σε επιστολή της στον Κύπριο αγνοούμενο.

1. ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ

Στις 23 Σεπτεμβρίου επέστρεψαν οι πρώτοι αιχμάλωτοι που αφέθηκαν ελεύθεροι από τις τουρκικές φυλακές και αμέσως κατέθεσαν πως δεκάδες συγκρατούμενοι τους βρίσκονταν στις ίδιες φυλακές με εκείνους. Οι καταγγελίες τους για τα όσα διαπράχθησαν εις βάρος τους ήταν συγκλονιστικές. Είχαν υποστεί τα πάνδεινα από τους βάρβαρους εχθρους: ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς, καταναγκαστικά έργα. Επί αρκετές εβδομάδες οι Τούρκοι τούς περίφεραν σε πόλεις και χωριά της Ανατολίας, ως «τρόπαιο»της νίκης τους, ενώ ο όχλος απειλούσε να τους επιτεθεί και να τους χτυπήσει άγρια.

Ακολουθούν μαρτυρίες από αξιωματικούς που επέστρεψαν:

>λοχαγός της Εθνικής Φρουράς: «Αιχμαλωτίστηκα στον Άγιο Γεώργιο Κυρήνειας, τη Δευτέρα 22 Ιουλίου. Μας μετέφεραν στον θύλακα, συνολικά 153 άτομα. Στη συνέχεια, μας πήγαν σε ένα καράβι και μας έριξαν στο αμπάρι χέρια, πόδια, μάτια δεμένα. Μας χτυπούσαν συνεχώς, καθ' όλο το εικοσιτετράωρο, φτάσαμε σε κάποια φυλακή της Τουρκίας 385 αιχμάλωτοι . Εκεί μας έκλεισαν σε κατασκότεινα κελιά. Μας έβγαζαν στην αυλή να πάρουμε αέρα κάθε 10 ημέρες. Αν κάποιος ζητούσε γιατρό, η συνταγή ήταν το γρονθοκόπημα. Η ζωή μας ήταν ανυπόφορη».

>Κύπριος καταδρομέας: «Αιχμαλωτίστηκα στην Κυρήνεια. Πρόλαβα και μπήκα σε κάποιο σπίτι, άλλαξα τη στολή μου με πολιτικά. Έτσι συνελήφθηκα ως πολίτης, όχι ως λοκατζής. Τους λοκατζήδες τους εκτελούσαν επί τόπου. Μας έριξαν σε ένα καράβι και μας μετέφεραν στις φυλακές Αδάνων. Έπειτα από ένα μήνα, μας πήγαν σιδηροδρομικώς στις φυλακές Αμάσειας. Καθ' οδόν, σε κάποια πόλη, οι κάτοικοι που έμαθαν πως θα περνούσαμε από εκεί, μας επιτέθηκαν με χασαπομάχαιρα και σίδερα για να μας δολοφονήσουν. Οι στρατιώτες που μας συνόδευαν όρμησαν εναντίον τους και με πολύ κόπο κατάφεραν να τους απωθήσουν».

>Πολίτης, από το Κάρμι Κuρήνειας: «Μας μετέφεραν στη Μερσίνα, έπειτα στα Άδανα. Ήμασταν περίπου 450 άτομα. Πριν επιβιβαστούμε στο τρένο, στρατιώτες και αστυνομικοί μας χτυπούσαν με κλωτσιές και με τους υποκόπανους των όπλων τους. Σε κάθε σταθμό όπου σταματούσε το τρένο, οι κάτοικοι μας έφτυναν, μάς έβριζαν και μας απειλούσαν πως &α μας κόψουν τον λαιμό. Σε μία περίπτωση, το αφιονισμένο πλήθος όρμισε εναντίον μας. Με τα πολλά, φτάσαμε στην πόλη της Αμάσειας».

Σύμφωνα με μαρτυρίες από άτομα που επέστρεψαν, η πορεία των αγνοουμένων εντός της τουρκικής επικράτειας οδηγείτο σε δύο γενικές κατευθύνσεις. Μια ομάδα κατευθύνθηκε προς την δύση (από την Κυρήνεια στη Μερσίνα, στα Αδανα, στο Τοκάτ και στο Ντενιζλί) και μια άλλη προς την ανατολή (από την Κυρήνεια στη Μερσίνα, στα Άδανα, στο Καχραμάν Μαράς, στην Αμάσεια, στο Καρς και στο Βαν). Το πιο συγκλονιστικό από όλα ήταν ότι, όσοι επέστρεψαν ανέφεραν την ύπαρξη των υπολοίπων, οι οποίοι αγνοούνται μέχρι σήμερα.

2. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Οι Τούρκοι αρνούνται κατηγορηματικά ότι μετέφεραν αιχμαλώτους στη χώρα τους (!!!) και παρεμπόδισαν τη διεξαγωγή ερευνών στην Τουρκία και την κατεχόμενη Κύπρο.

>Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ραούφ Ντεκτάς ο οποίος δήλωσε χαρακτηρίστηκα πως το 1989 πως «Δεν υπάρχουν Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι, ούτε στην Κύπρο ούτε στην Τουρκία. Οι Ελληνοκύπριοι προπαγανδιστές δημιούργησαν τέτοιες ιστορίες. Οι αγνοούμενοι σκοτώθηκαν, είτε στις συγκρούσεις του πραξικοπήματος, μεταξύ τους, είτε κατά τις μάχες με τους Τούρκους».

Ο (τέως) κατοχικός ηγέτης σε συνέντευξή του σε ιδιωτικό ελληνοκυπριακό σταθμό τον μάρτιο του 1996, επανέλαβε τους ψευδείς ισχυρισμούς του μέχρι την στιγμή που αποκάλυψε πως κάποια άτομα δολοφονήθηκαν από τουρκοκύπριους, όμως αρνήθηκε πως ο Τουρκικός στρατός πραγματοποίησε εκτελέσεις (όπως είχε συμβεί στις περισσότερες περιπτώσεις) και πως αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε φυλακές της Τουρκίας.

>Ο τότε εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών lνάλ Μπατού σε δήλωσή του αναφέρει όπως και ο Ρ. Ντεχτάς ότι «Δεν υπάρχουν αγνοούμενοι, ούτε στην Τουρκία ούτε στην Κύπρο. Οι Έλληνες εκμεταλλεύθηκαν ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα για πολιτικούς λόγους».

>Ένα χρόνο αργότερα ο Τουργκούτ Οζάλ, ο τότε πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, επανέλαβε (όπως και οι προηγούμενοι) ότι δεν υπήρχαν αγνοούμενοι. Όμως οι αιχμάλωτοι που μεταφέρθηκαν στα κάτεργα της Ανατολίας, δεν ήταν ότι «αγνοούντο» από την Τουρκία, αλλά και από την ίδια την Ελλάδα.

3. ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Το τουρκικό επιχείρημα περί μη ύπαρξης αγνοουμένων στην Τουρκία αποδείχτηκε ανυπόστατο από δεκάδες μαρτυρίες όπως επίσης, άτοπο υπήρξε και το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο, όλοι όσοι αγνοούνται, έπεσαν στις μάχες. Δυστυχώς για τους Τούρκους, υπήρξαν πολλές και αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες, η διασταύρωση των οποίων στοιχειοθέτησε το σώμα του εγκλήματος, που ταλαιπωρεί έως σήμερα τις οικογένειες των αγνοουμένων.

Μέσα στα ντοκουμέντα που μας αποδεικνύουν την παράνομη μεταφορά και κατακράτηση αιχμαλώτων στην Τουρκία είναι και οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

>Περίπτωση Χρηστάκη Λοϊζου: Ο μικρότερος αγνοούμενος κατάγεται από το χωριό Παλαίκυρο, τότε ηλικίας 5 ετών. Στις 17 Αυγούστου 1974 πυροβολήθηκε από Τούρκο στρατιώτη. Η μητέρα του, είδε για τελευταία φορά τον μικρό Χρηστάκη της την επόμενη μέρα, σε ένα πρόχειρο νοσοκομείο. Στη συνέχεια, την πληροφόρησαν ότι το παιδί μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, ενώ ο ίδιος ο Ντενκτάς δήλωσε στις 20 Ιανουαρίου 1975 ότι ο Χρηστάκης ζούσε και βρισκόταν σε νοσοκομείο της Άγκυρας. Το παιδί αγνοείται έως σήμερα, όπως και ο πατέρας του, Ανδρέας Λοϊζου.

>Μαρτυρία Φρόσως Δήμου από τον «Αττίλα 2» : Η γενναία Φρόσω Δήμου επεδίωξε να κρύψει στο σπίτι της, στο χωριό Βώνη, δώδεκα πολίτες και στρατιώτες, οι οποίοι εντοπίστηκαν από Τούρκους στρατιώτες και έγινε η σύλληψη σε παρουσία Τουρκοκύπριων. Όλοι τους αγνοούνται έως σήμερα.

>Περιπτώσεις Λεοντίου Λεοντίου και Ανδρέα Κασάπη: Ο Γιώργιος Παπαλεοντίου μεταφέρθηκε στις φυλακές Αδάνων και Αμάσειας. Στις 23 Οκτωβρίου 1974 (ημέρα της απελευθέρωσης του) ενώ εξερχόταν από τη φυλακή, άκουσε από «γειτονικό» κελί κραυγές απόγνωσης: «Είμαι ο Λεόντιος Λεοντίου, μαζί με τον κουνιάδο μου Ανδρέα Κασάπη. Γιατί δεν μας στέλνουν μαζί σας στην Κύπρο;». Οι Λεόντιος Λεοντίου και Ανδρέας Κασάπης αγνοούνται έως σήμερα.

>Περίπτωση Γιώργου Νικολάου: Υπηρετούσε ως ναύτης στον Ναυτικό Σταθμό Κυρήνειας. Τον Οκτώβριο του 1974, ο πατέρας του επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί του. Ο Γιώργος τού είπε πως μαζί του, ήταν υπό κράτηση άλλοι 23 Ελληνοκύπριοι. Ο απελπισμένος πατέρας με την κόρη του μέσα στις επόμενες μέρες είδαν τον Γιώργο σε ένα λεωφορείο στην Κερύνεια , αλλά κι αυτός αγνοείται έως σήμερα.

>Περίπτωση Μιχάλη και Ηλία Λάμπη: Τα δύο αδέλφια, 17 και 19 ετών αντίστοιχα, συνελήφθηκαν το Σεπτέμβριο του 1974 στο χωριό Χάρτζια της Κυρήνειας. Μετά από δύο ημέρες, τους επισκέφθηκαν οι γονείς τους και συνομίλησαν μαζί τους. Από τότε αγνοούνται και οι δύο.

>Περίπτωση Νίκου Γιαννακόπουλου: Ο Νίκος Γιαννακόπουλος από το Μουζάκι Καρδίτσας υπηρετούσε ως ανθυπασπιστής στην ΕΛΔΥΚ. Τον Μάιο του 1993 ένας οδηγός φορτηγού ενημέρωσε τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες ότι καθ' οδόν προς το Ιράκ τον συνάντησε, στην άκρη ενός τσιφλικιού, περιφραγμένου με συρματόπλεγμα. Ο Γιαννακόπουλος πρόλαβε να του πει ότι μεταφέρθηκε στις φυλακές Αδάνων μαζί με εκατοντάδες άλλους αιχμαλώτους. Ήταν ανάπηρος, με ένα πόδι. Αγνοούμενος από τότε.

>Περίπτωση Παύλου Κουρούπη: Ο ταγματάρχης πεζικού Παύλος Κουρούπης, αγνοείται από τον lούλιο του 1974, όταν οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τη μεγάλη επίθεση τους κατά της Κυρήνειας. Το Μάρτιο του 1995, δημοσιογράφος αποκάλυψε σε εφημερίδα ένα από τα πιο συγκλονιστικά, ντοκουμέντα. Εντοπίστηκαν μέσω Έλληνα συνταγματάρχη (ο οποίος προσποιείτο τον ιχθυέμπορο), έξι αγνοούμενοι στο Μπολού της Τουρκίας και άλλοι επτά στο Ντενιζλί. Ο συνταγματάρχης, μίλησε για λίγο με κάποιους από αυτούς, αφού δωροδόκησε τους δεσμοφύλακες. Όλοι τους βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση.

>Περίπτωση Στυλιανού Καλμπουρτζή: διοικητής Πυροβολικού αρχικά θεωρήθηκε νεκρός. Όμως, τον Αύγουστο του 1974 έστειλε μήνυμα από τον σταθμό «Μπαϊράκ». Όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα ο αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής φρόντισε και επικοινώνησε με την Ελλάδα και, στην προσπάθεια του αυτή, είπε: «Ειδοποιήστε στις Σέρρες τον γαμπρό μου Δημήτρη Τσιαούση πως είμαι αιχμάλωτος, τηλεφωνώ από Κωνσταντινούπολη».

Υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις που μας αποδεικνύουν πως οι Τούρκοι συνέχιζαν να κατακρατούν αιχμαλώτους, 32 ολόκληρα χρόνια μετά την εισβολή.

Ας αναπαύσει λοιπόν ο Κύριος τις ψυχές των γενναίων αγωνιστών - αγνοουμένων που τώρα πιά δε βρίσκονται εν ζωή κι ας δώσει δύναμη στους επιζώντες.

Εμείς ως νεολαία του πολύπαθου αυτού νησιού, ελπίζαμε, ελπίζουμε και θα ελπίζουμε πάντα για μια Κύπρο ελεύθερη, απαλλαγμένη από ξένες βάσεις και παράνομη κατοχή από το βάρβαρο Αττίλα. Μια Κύπρο όπου θα καταπατηθεί επιτέλους το ψέμα και θα αντικατασταθεί με την αλήθεια, όσον αφορά την πληγή των αγνοούμενών μας. Μια Κύπρο όπου επιτέλους θα δούμε την ηγεσία να στριμώχνει τους Τούρκους όσον αφορά τις 1619 ψυχές που ΘΕΛΟΥΜΕ πίσω.

Πάντα μέσα μας θα υπάρχει ο πόθος για δικαίωση και ταυτόχρονα για απελευθέρωση, γιατί η νεολαία της Κύπρου όσο κι αν δε βολεύει και δεν αρέσει σε κάποιους, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ και δεν βυθίζεται στο βούρκο της λήθης.

Ζούμε κι αναπνέουμε, περιμένοντας τη στιγμή που θα αντικρίσουμε τις χαμένες μας πατρογονικές εστίες, θα καταστρέψουμε την τούρκικη ημισέληνο από την βόρεια οροσειρά του νησιού μας μαζί και την ψευδοσημαία τους.

Μόνο τότε θα επέλθει το χαμόγελο ανακούφισης στα πρόσωπα όλων όσων πέρασαν τα δεινά της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, μόνο τότε θα πιστούν οι ηρωωμάρτυρες μας και οι αγνοούμενοί μας πως οι αγώνες τους δεν πήγαν χαμένοι και μόνο τότε θα έχουμε το δικαίωμα να πιστέψουμε ότι κάποια στιγμή, θα σταθούμε αντάξιοι τους και θα μπορέσουμε να τους αντικρύσουμε στα μάτια.

Μόνο τότε…

Ενωτικό Δημοψήφισμα 1950

"AΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

Το ιστορικό Ενωτικό Δημοψήφισμα των Κυπρίων της 15ης Ιανουαρίου του 1950 κατά το οποίο 215.108 από τους 224.747 ψηφοφόρους υπέγραψαν την αξίωση για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ήταν μια καθαρή έκφραση των εθνικών αισθημάτων και των πόθων των Ελλήνων της Κύπρου. Των πόθων που επιζητούσαν από πάντοτε οι Έλληνες κάτοικοι της Κύπρου, την Ένωση δηλαδή με την Μητέρα Πατρίδα μας , Ελλάδα, ταυτίζοντας έτσι την κρατική μας φυσιογνωμία με την Εθνική μας ολοκλήρωση.

Το 1949 η Ιερά Συνοδός, αποφάσισε να προτείνει στην αποικιοκρατική κυβέρνηση να καλέσει τον λαό σε δημοψήφισμα, έτσι ώστε ο ίδιος να αποφανθεί για το μέλλον του. Μετά την αναμενόμενη αντίδραση από την κυβέρνησημ η οποία απέρριψε την πρόταση αυτή, η Ιερά Συνοδός αποφάσισε να καλέσει η ίδια τον λαό σε δημοψήφισμα για να εκφράσει την βούληση του σχετικά με το πολιτικό του μέλλον. Η ιδέα του δημοψηφίσματος συζητήθηκε σε σύσκεψη του Γραφείου Εθναρχίας την 1η Δεκεμβρίου 1949 και αποφασίστηκε να οργανωθεί από την Εθναρχία - Εκκλησία. Ημερομηνία του δημοψηφίσματος ορίστηκε η 15η Ιανουαρίου του 1950.

Στις 8 Δεκεμβρίου 1949 κυκλοφόρησε εθναρχική εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία ο λαός της Κύπρου καλείτο να επιτελέσει ξανά το καθήκον του προς την πατρίδα ενωμένος και αδιάσπαστος: ‘Δι’ Ένωσιν και μόνον Ένωσιν ηγωνίσθης επί τόσα έτη. Ένωσιν και μόνον Ένωσιν καλείσαι να επισφραγίσεις διά της ψήφου σου. Σύνθημα μοναδικόν έστω διά πάντας: Ένωσιν και μόνον Ένωσιν. Και δι΄αυτήν να δοθή η ψήφος και του τελευταίου Κυπρίου...’

Την μέρα του δημοψηφίσματος, η προσέλευση του λαού στις εκκλησίες, σε κάθε πόλη και χωριό υπήρξε εντυπωσιακή. Οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούσαν χαρμόσυνα και πυκνές ομάδες ανθρώπων κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης κατευθύνονται προς τους ναούς. Σκηνές ενθουσιασμού εκτυλίσσονται στις πλατείες, τα πεζοδρόμια, τα σωματεία και στα προαύλια των εκκλησιών. Πριν την έναρξη του Δημοψηφίσματος, έγινε δέηση σε όλους τους ναούς της Κύπρου προς τον Κύριο για την επιτυχία του. Οι Έλληνες της Κύπρου, πίστευαν ότι η Ένωση τους στον βασικό Εθνικό τους κορμό ήταν θέμα χρόνου κι ο διακαής τους πόθος, αλώβητος κι άσβεστος από ποτέ πλημμύρισε τις καρδιές τους.

Έτσι λοιπόν, παρά τις όποιες απειλές των Άγγλων προς τους δημοσίους υπαλλήλους και Έλληνες πολίτες του Κυπριακού λαού, το 95.7% των ψηφοφόρων τάχθηκαν υπέρ της Ένωσης.

Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όπου όπως είδαμε πιό πάνω, η καθολική ψηφοφορία του λαού ψήφισε για την Ένωση με τη μάνα Ελλάδα, ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου Sir Andrew Wright, δήλωσε ξανά πως για την Βρετανία το Κυπριακό ζήτημα ήταν κλειστό. Για προβολή και αξιοποίηση του δημοψηφίσματος στο εξωτερικό, τετραμελής Κυπριακή αντιπροσωπεία επισκέφθηκαν πρώτα την Αθήνα όπου έτυχαν ενθουσιώδης υποδοχής και ακολούθως μετέβησαν στο Λονδίνο όπου τόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός, όσο και ο Υπουργός αποικιών αρνήθηκαν να την δεχτούν.

Οι Κύπριοι υπέγραψαν το Δημοψήφισμά τους με τέτοια επιτυχία που κανένα γεγονός, πουθενά αλλού δεν πραγματοποιήθηκε με τέτοιο θρίαμβο και πλήρως πλειοψηφικό αποτέλεσμα, σε καμία γωνιά της γης. Οι Κύπριοι απέδειξαν ατράνταχτα, ακόμη μία φορά, πως αποτελούν κομμάτι του Ελληνισμού, από την εποχή των οικισμών της Χοιροκοιτίας με τους Έλληνες Αχαιούς που έφθασαν στο νησί και το εξελλήνισαν μετά τον Τρωικό πόλεμο, έως και σήμερα, στις εποχές μας που όλοι προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο. Ότι δηλαδή ουρανοκατέβατα ήρθαμε σ’ αυτό το νησί, εύκολα και άνετα εγκατασταθήκαμε εδώ διότι θεαθήκαμε από τον ήλιο και το μεσογειακό κλίμα. Αν και η δικαίωση των αγώνων και των πόθων μας, δεν πραγματοποιήθηκαν -ακόμη- πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα έρθει και η δική μας και η δική τους ώρα. Πιστεύουμε στη δικαίωση του αγώνα και δε λυγίζουμε, γιατί ο Θεός ήταν πάντα στο πλευρό μας. Γνωρίζαμε εξ αρχής πως σε κάθε εξέγερση οι Έλληνες ήταν ολίγοι, όμως ο Θεός είναι Μεγάλος. Και μας χωράει όλους κάτω από τη χούφτα Του. Έτσι λοιπόν, αναμένουμε κι ελπίζουμε…

Κλείνοντας, το αφιέρωμα για το Ενωτικό Δημοψήφισμα του λαού μας το 1950, παραθέτουμε τα λόγια 18χρονου ήρωα μας, Πετράκη Γιάλλουρου, του πρώτου μαθητή που πότισε με το αίμα του την Ελληνική γη της Κύπρου (ο οποίος φονεύθηκε από τους Άγγλους στις 7 Φεβρουαρίου του 1956 κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης) τα οποία είπε η μητέρα του, ενόσω αφηγείτο για αυτόν:

“Λόγος του και κουβέντα του, ήταν πάντα η Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι, η ένωση της Κύπρου μας με την Ελλάδα”.
Αυτά ας σκεφτόμαστε και τίποτα άλλο.

Απλά να ενθυμούμαστε, να αναμένουμε και να ελπίζουμε, πάντοτε όμως προσπαθώντας…

Μαρτυρική Βόρεια Ήπειρος

H BΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ...

Τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, o Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός υποφέρει: οι Τούρκοι εφαρμόζουν και εδώ το βίαιο εξισλαμισμό. Οι εξισλαμισθέντες μετατρέπονται σε φανατικούς μουσουλμάνους και μισέλληνες. Εκατοντάδες Νεομάρτυρες κοσμούν το Βορειοηπειρωτικό χώρο αλλά και το φαινόμενο των Κρυπτοχριστιανών της Σπαθίας είναι ιδιαίτερο συγκινητικό.

Ο Ελληνισμός της Β. Ηπείρου κυριολεκτικά σώζεται με τη δράση των Επισκόπων Δρυϊνουπόλεως Ματθαίου και Αργυροκάστρου Σοφιανού και του Νεκταρίου Τέρπου.

Καταλυτική είναι η παρουσία και η προσφορά του ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ. Οργώνει την Ήπειρο και ιδιαίτερα τη Β. Ήπειρο κηρύττει Χριστόν εσταυρωμένον και αναστημενον, χτίζει εκατοντάδες σχολεία, στηρίζει την ελπίδα του λαού, κρατά ασβέστη τη φλόγα της Λευτεριάς, μιλά για το «ποθούμενο» - τη λευτεριά - και της Β. Ηπείρου, αυτό δεν του το συγχώρεσαν οι Τουρκαλβανοί που τον απαγχόνισαν στο Κολικόντασι της Β.Ηπείρου (πλησίον Φίερι) στις 24-8-1779.

Η ένοπλη αντίσταση των Ηπειρωτών στην Τουρκική κατοχή είναι θρυλική: το Σούλι στην Ν. Ήπειρο έμεινε άπαρτο για τέσσερις αιώνες, η Χειμάρρα στη Β. Ήπειρο ανάγκασε τους Τούρκους να της παραχωρήσουν αυτονομία και ιδιαίτερα προνόμια. Δεκάδες οι επαναστάσεις κατά των Τούρκων από τους Βορειοηπειρώτες. Αλλά και στην Ελληνική Εθνεγερσία του 1821 χιλιάδες Βορειοηπειρώτες συμμετείχαν ενεργά. Η Β. Ήπειρος όμως παρέμεινε σκλάβα για ένα αιώνα ακόμα...

Tο 1912-13, στους Βαλκανικούς Πολέμους, απελευθερώνονται από τον Ελληνικό Στρατό μαζί με τη Μακεδονία και τη Ν. Ήπειρο και τα Βορειοηπειρωτικά εδάφη: από τη Χειμάρρα μέχρι την Κορυτσά. Το «ποθούμενο» του Αγ. Κοσμά έδειχνε να πραγματοποιείται όταν το Δεκέμβριο του 1912 υψωνόταν η Ελληνική Σημαία στην Κορυτσά...

Όμως τα συμφέροντα των Μεγάλων, τότε, Δυνάμεων υπερτερούν: Με πρωτοβουλία Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας δημιουργείται εκ του μηδενός, το Αλβανικό Κράτος. Για να μπορέσει να επιβιώσει παραχωρούν βίαια σ’ αυτό την ελεύθερη Β. Ήπειρο.

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός μπροστά σ’ αυτή την αδικία ξεσηκώνεται. Στις 17 Φεβρουαρίου 1914 κηρύσσει στο Αργυρόκαστρο την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ. Ορίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γ. Ζωγράφο και μέλη τους Μητροπολίτες Δρυινουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανός (φωτ). Οι Βορειοηπειρώτες αρχίζουν ένοπλο αγώνα χωρίς - δυστυχώς - τη βοήθεια του Ελληνικού Κράτους. Η επανάσταση κατά του Αλβανικού ζυγού πετυχαίνει και στις 17 Μαΐου 1914 αναγκάζονται οι Μ. Δυνάμεις και η Αλβανία να υπογράψουν το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ δηλ. την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ. Η κυβέρνηση της Αυτονομίας τον Οκτώβριο του 1914 παραδίδει την εξουσία στον Ελληνικό Στρατό πού απελευθέρωσε για Β’ φορά τη Β. Ήπειρο.

Δυστυχώς όμως οι Αλβανοί αθετούν τις υποσχέσεις τους: Στη δεκαετία του 1920 κατορθώνουν να αποκόψουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από τη Μητέρα Εκκλησία, το Πατριαρχείο Κων/πόλεως, και να την κάνουν υποχείριο του Αλβανικού εθνικισμού.

Στη δεκαετία του 1930 ο βασιλιάς Ζώγου επιτίθεται εναντίον της Ελληνικής Παιδείας κλείνει σχολεία, διώκει δασκάλους, γονείς, μαθητές. Οι Βορειοηπειρώτες προσφεύγουν ατό Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης (Χάγη) και δικαιώνονται το Αλβανικό κράτος υποχρεώνεται να ανοίξει τα Ελληνικά Σχολεία. Αλλά η πολεμική εναντίον της Ελληνικής Παιδείας συνεχίζεται και στο καθεστώς του Χότζα και σήμερα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 η Αλβανία διακηρύσσει επίσημα ότι θεωρεί εχθρούς της τους εχθρούς της Ιταλίας. Έτσι στις 28 Οκτωβρίου 1940 Αλβανικές μεραρχίες στο πλευρό της φασιστικής Ιταλίας επιτίθενται εναντίον της Ελλάδας.

Όμως νικηφόρος ο Ελληνικός Στρατός μπαίνει θριαμβευτής και πάλι στη Β. Ήπειρο και γίνεται δεκτός ως ελευθερωτής με πανηγυρισμούς από τους Βορειοηπειρώτες. Δυστυχώς όμως και πάλι τα συμφέροντα των «Μεγάλων» θέλουν τη Β. Ήπειρο σκλάβα στούς Αλβανούς. Μετά τη λήξη του Πολέμου, το Ελληνικό Κράτος ζητεί από το Συμβούλιο Ειρήνης των Παρισίων και στη συνεχεία από το Συμβούλιο των Τεσσάρων Νικητριών Δυνάμεων τη παραχώρηση της Β. Ηπείρου στην Ελλάδα. Η συζήτηση αναβάλλεται για μετά τη λύση του Αυστριακού (1955) και του Γερμανικού (1990) σήμερα το αίτημα της Ελλάδας εκκρεμεί...

H υποχώρηση όμως του Ελληνικού Στρατού το 1941 και η κατοχή ξανάφερε το σκοτάδι της σκλαβιάς στην Ήπειρο. Στη Νότια Ήπειρο μουσουλμάνοι Τσάμηδες σε συνεργασία με τους κατακτητές καταστρέφουν, λεηλατούν, σφάζουν. Στη Β. Ήπειρο η κομμουνιστική δικτατορία του Χότζα είναι η χειρότερη σκλαβιά στην ιστορία του Ελληνισμού:

>η θρησκεία εκτός νόμου, κάθε θρησκευτική πράξη ποινικοποιείται
>η Ελληνική παιδεία διώκεται
>ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στη μεθόριο και τεράστιοι προβολείς στη θάλασσα κάνουν την Αλβανία απέραντη φυλακή
>χιλιάδες εκτελούνται ή σαπίζουν στις φυλακές
>κάθε τι πού θυμίζει Χριστό και Ελλάδα εξολοθρεύεται.

Η Αλβανία στραγγαλίζει βάναυσα και τα στοιχειώδη δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.

Στην Ελλάδα χρόνο με το χρόνο πυκνώνουν οι φωνές εναντίον του Αλβανικού καθεστώτος. Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Σεβαστιανός με τη συμπαράσταση ΠΑΣΥΒΑ και ΣΦΕΒΑ οργώνει την Ελλάδα, προσφεύγει σε Διεθνείς Οργανισμούς, διοργανώνει συνέδρια αφυπνίζοντας συνειδήσεις, αλλά και προσφέρει αγάπη και στοργή σε δεκάδες φυγάδες Βορειοηπειρώτες και Αλβανούς. Και όλα αυτά, όταν το επίσημο Ελληνικό Κράτος κωφεύει στο δράμα, σιωπά στα εγκλήματα, αλλά και προσπαθεί να φιμώσει κάθε φωνή διαμαρτυρίας κατά του Χοτζικού καθεστώτος.

Σήμερα ο μονοκομματισμός του κομμουνιστικού κόμματος εξέλιπε δυστυχώς όμως τη θέση του έχει πάρει ο μισελληνισμός σύσσωμης της Αλβανικής ηγεσίας. Η κατάσταση του Ελληνισμού παραμένει και σήμερα τραγική.

>η Ορθοδοξία εμποδίζεται να αναπτυχθεί, στους εκλεγμένους από Οικουμενικό Πατριαρχείο Επισκόπους δεν επιτρέπεται ή είσοδος στην Αλβανία
>η Ελληνική Παιδεία διώκεται, κλείνουν τα Σχολεία, όσα λειτουργούν αλβανοποιούνται, δάσκαλοι απειλούνται και διώκονται για να μη διδάσκουν Ελληνική γλώσσα
>στην ΟΜΟΝΟΙΑ δεν επιτρέπεται η συμμετοχή στις εκλογές Βορειοηπειρώτες απολύονται από τις δουλειές τους
>ληστοσυμμορίες και παρακρατικοί μηχανισμοί κλέβουν, καταστρέφουν, τρομοκρατούν, σκοτώνουν
>η αλβανική αστυνομία σκοτώνει εν ψυχρώ γέροντες, κυνηγά μικρά παιδιά, συλλαμβάνει και φυλακίζει απρόκλητα νεαρούς Έλληνες
>μεταφέρονται έποικοι από το Κοσσυφοπέδιο και καταλαμβάνουν δουλειές, περιουσίες, σπίτια των Βορειοηπειρωτών ποy ζουν προσωρινά στην Ελλάδα
>το αλβανικό κράτος μετέρχεται κάθε μέσο ώστε να διώξει τους Έλληνες από τη Β. Ήπειρο και το έχει σχεδόν καταφέρει, η Β. Ήπειρος κοντεύει να ερημώσει...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1990: Οι Βορειοηπειρώτες τολμούν να γιορτάσουν τα πρώτα Χριστούγεννα πριν καλά-καλά ξεψυχήσει η τυρανία του Χότζα. Μέλη της ΣΦΕΒΑ μεταφέρουν με πολλούς κινδύνους στα Τίρανα ιερά σκεύη, βιβλία και άμφια για τη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία και από κει με τη βοήθεια της Ελληνικής Πρεσβείας στη Δερβιτσάνη Αργυροκάστρου. Η πρώτη φανερή Θεία Λειτουργία, τα πρώτα Χριστούγεννα, μετά από 24 χρονιά διωγμών...
Οι Βορειοηπειρώτες όμως αγωνίζονται, αντιστέκονται, θα νικήσουν:
>στηρίζουν τον Αρχιεπίσκοπό τους και αγωνίζονται για το κτίσιμο των εκκλησιών και την ανάπτυξη της Ορθοδοξίας τους
>αναδεικνύουν Έλληνες Δημάρχους, Επάρχους, Νομάρχες
>απαιτούν αναγνώριση της Ελληνικότητάς τους (Χιεμάρρα). Συνειδήσεις που τις προηγούμενες δεκαετίες έχασαν την εθνική τους αυτοσυνειδησία αναζητούν τώρα τις Ελληνικές τους ρίζες
>λειτουργούν φροντηστήρια Ελληνικής γλώσσας σε 200 έχουν φτάσει τα σύγχρονα "κρυφά σχολειά". Μέσα σε σπίτια, αποθήκες ακόμα και Εκκλησίες τα μικρά Ελληνόπουλα μαθαίνουν τη γλώσσα, την Ιστορία, την πίστη τους
>απαιτούν τα διακιώματά τους:
>πραγματική θρησκευτική ελευθερία
>ελληνική παιδεία όπου κατοικούν Έλληνες
>ελεύθερη πολιτική έκφραση
>οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη

Κυρίως όμως αγωνίζονται και απαιτούν:
>στο όνομα των αγώνων και της αυτοσυνειδησίας τους
>στο όνομα της Διεθνούς έννομης τάξης και των διεθνών συνθηκών
>στο όνομα της ειρήνης στην περιοχή και της συνεργασίας με τους Αλβανούς
απαιτούν:

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ι Α ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΔΑΣΕ

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ι Α εκπαιδευτική, πολιτιστική, διοικητική στα πλαίσια του αλβανικού κράτους.

Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Ι Α με ειρηνικά μέσα και δημοκρατικές διαδικασίες.
Χρέος, λοιπόν, του Ελλαδικού Μητροπολιτικού Κέντρου, να στηρίξει τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό να μείνει στις εστίες του και να αναπτυχθεί ελεύθερα και δημοκρατικά όπως αυτός θέλει και όπως επιτάσσει η ιστορία του.

Η Ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου είναι αναμφισβήτητη. Μέχρι τις αρχές του αιώνα μας ήταν μία και αδιαίρετη με την υπόλοιπη Ήπειρο. Μπορεί οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης, λόγω συμφερόντων, να την απέσπασαν βίαια και να την προσάρτησαν στην Αλβανία, όμως η περιοχή αυτή ποτέ δεν ένοιωσε... σαν Νότιος Αλβανία, αλλά αυτό που ανέκαθεν ήταν: ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.

Τα πάντα στην Ελληνικότατη αυτή περιοχή, θρησκεία, πολιτισμός, ήθη και έθιμα, είναι τα ίδια με εκείνα της υπόλοιπης Ηπείρου. Ναι! και οι πέτρες ακόμη, δηλαδή τα μνημεία του πολιτισμού, ομιλούν για την Ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου.

Να όμως, που την Ελληνικότητα της την αμφισβητούν ο Αλβανικός εθνικισμός και οι φορείς του. Χίλιους δυο τρόπους μετέρχονται δια να την αλβανοποιήσουν:

>διώκουν την Ορθόδοξη πίστη δεν επιτρέππουν στους εκλεγμένους από το Οικομενικό Πατριαρχείο Επισκόπους την είσοδο στην Αλβανία,
>κλείνουν τα σχολεία,
>τρομοκρατούν τον πληθυσμό,
>μεταφέρουν και εγκαθιστούν εποίκους στα βορειοηπειρώτικα χωριά, αλλοιώνοντας τη σύνθεση του πληθυσμού,
>με κάθε τρόπο προσπαθούν να διώξουν τον Ελληνισμό από τις εστίες του.

Για μας, μία λύση - λύση σωτηρίας - υπάρχει για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό:
η ανάκτηση της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου,βάσει του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914.

Χρέος της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας αλλά και όλου του Ελληνισμού είναι να συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο στον αγωνιζόμενο Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.



Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ